Μέχρι πριν από μερικούς μήνες, η αντιπάθεια προς το πρόσωπο του Γκέερτ Βίλντερς ένωνε σχεδόν όλο το πολιτικό φάσμα της Ολλανδίας. Ενας διχαστικός και βιτριολικός πολιτικός στα άκρα της άκρας Δεξιάς, ο Βίλντερς έχει δηλώσει στο παρελθόν πως επιθυμεί να σταματήσει τη μετανάστευση από μουσουλμανικές χώρες, να φορολογήσει τις μαντίλες και να απαγορεύσει το Κοράνι. Το Κόμμα για την Ελευθερία (PVV) του οποίου ηγείται έχει επίσης υποστηρίξει την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε.
Ωστόσο, τον περασμένο Νοέμβριο το εκλογικό σώμα του έδωσε την εντολή να κυβερνήσει με ποσοστό σχεδόν 25%. Εκτοτε ο Βίλντερς έχει καταστεί μία αναπόφευκτη πολιτική δύναμη στη χώρα: είναι ο πρώτος πολιτικός σε ψήφους, δύσκολο να τον αγνοήσει κανείς. Η Ολλανδία είναι πλέον για την Ευρώπη μία πρώτης τάξεως «υπόθεση εργασίας» σε μία εποχή όπου η άκρα Δεξιά στη Γηραιά Ηπειρο κάθε άλλο παρά περιθωριακή είναι. Η Ιταλία έχει ήδη μία ακροδεξιά πρωθυπουργό, η σουηδική κυβέρνηση βασίζεται σε ένα κόμμα με νεοναζιστικές ρίζες. Στη Γαλλία και στη Γερμανία ασκεί ήδη ισχυρή αντιπολίτευση.
Κάποια κόμματα στην πατρίδα του Βίλντερς «πήραν μία βαθιά ανάσα» και μπήκαν μαζί του στην αίθουσα των διαπραγματεύσεων. Οι συζητήσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας που παραδοσιακά διαρκούν πολλές εβδομάδες, κατέρρευσαν ωστόσο τον περασμένο μήνα για «λόγους μπάτζετ». Ηταν μία τόσο πεζή λεπτομέρεια που τελικά στέρησε από τον Βίλντερς την πολιτική αποδοχή των άλλων κομμάτων. Και τώρα καλούνται να αρχίσουν πάλι από την αρχή.
«Η “κανονικοποίησή” του έγινε πολύ γρήγορα», δηλώνει ο Κας Μούντε, Ολλανδός καθηγητής πολιτικής επιστήμης στη Σχολή Δημοσίων και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου της Τζόρτζια. «Οι περισσότεροι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης αντιμετώπισαν φυσιολογικά τις διαπραγματεύσεις μαζί του. Το ίδιο και η πλειοψηφία του ολλανδικού λαού».
Είναι γεγονός πως τα κόμματα της Αριστεράς αρνήθηκαν κατηγορηματικά από την αρχή την οποιαδήποτε συνεργασία με τον Βίλντερς. Ομως έτσι κι αλλιώς το ερώτημα του πώς θα κυβερνηθεί η χώρα με τον ίδιο παρών, δεν αφορά την Αριστερά. Μέχρι στιγμής, ο Βίλντερς συνομιλεί με την Κεντροδεξιά, τη λαϊκή Δεξιά και το νέο Κέντρο. Κι αν οι τέσσερίς τους καταφέρουν να συνεργαστούν, κερδίζουν μία άνετη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Ομως η καχυποψία απέναντι στο πρόσωπο του Βίλντερς είναι τέτοια που ακόμη και τα κόμματα αυτά υπέγραψαν ήδη από την αρχή των συζητήσεων μία διακήρυξη με την οποία δεσμεύονται ότι δεν θα αναθεωρήσουν το ολλανδικό σύνταγμα.
Η υπογραφή αυτή βοήθησε και τον ίδιο τον Βίλντερς να πάρει κάποια απόσταση από τις ακραίες θέσεις που είχε εκφράσει στο παρελθόν στην προσπάθειά του να βρει κάποιο κοινό έδαφος με τα θεσμικά κόμματα και να δώσει την εντύπωση πως έχει μετριάσει τις απόψεις του. Ομως η δομή του κόμματός του είναι τέτοια που του δίνει απόλυτη εξουσία και οι πολιτικές του προτάσεις έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με το σύνταγμα. «Οι απόψεις μας για το Ισλάμ δεν έχουν αλλάξει καθόλου», δήλωσε άλλωστε χαρακτηριστικά μόλις τον προηγούμενο μήνα. Στα δε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αγαπημένος του χώρος για παραπολιτική συνθηματολογία, δεν δείχνει καμία διάθεση να ρίξει τους τόνους.
Για την ώρα, τα τέσσερα κόμματα καλούνται να συνεχίσουν τον διάλογο ώστε να φτάσουν σε κάποιον συμβιβασμό. Αν και η επιτυχία αυτών των προσπαθειών δεν είναι καθόλου δεδομένη και μία νέα εκλογική αναμέτρηση θα μπορούσε να είναι κοντά, ο ίδιος ο Βίλντερς δηλώνει έτοιμος να κυβερνήσει. «Θα θέλατε να γίνετε πρωθυπουργός», ερωτήθηκε προ ημερών. «Δεν βλέπω την ώρα», απάντησε.
