Eρευνα – Ανάλυση: καθ. Γιάννης Μανιάτης
Με τη συνεργασία των μεταπτυχιακών φοιτητών/τριών: Ι. Βούλγαρη, Α. Μανώλη, Α. Χατζηγεωργιάδη
Η Ε.Ε. αποδεικνύει τα τελευταία 30 χρόνια ότι μπορεί να υπάρχει ταυτόχρονη ανάπτυξη με μείωση των εκπομπών αερίων. Από το 1990 μέχρι σήμερα αύξησε κατά 67% το ΑΕΠ και την ανάπτυξή της, ενώ ταυτόχρονα μείωσε κατά 32% τους εκπεμπόμενους ρύπους. Βασικό στοιχείο βέβαια στην πράσινη μετάβαση πρέπει πάντα να αποτελεί η ενεργειακή αυτονομία και η καταπολέμηση της ενεργειακής φτώχειας. Σε έναν κόσμο κατακερματισμένο, με γεωπολιτικές ανισορροπίες, η Ε.Ε. οφείλει επιτέλους να βρει τον δικό της δρόμο της μέγιστης δυνατής απεξάρτησης από εισαγωγές ενεργειακών αγαθών και πρώτων υλών από τρίτες χώρες.
Ποιος έχει τη μερίδα του λέοντος;
Μια κορυφαία ενεργειακή αλήθεια που παραμένει άγνωστη. Ενώ στη δημόσια συζήτηση στη Δύση επικεντρωνόμαστε συχνά στην παραγωγή πετρελαίου και αερίου, στους «Μεγάλους – Majors» (π.χ. ExxonMobil, Chevron, Shell, BP, Total κ.ά.) ο τεράστιος όγκος πετρελαίου και αερίου βρίσκεται αλλού, αφού κατέχουν λιγότερο από το 13% της παγκόσμιας συνολικής παραγωγής! Μόνο μία στις οκτώ σταγόνες πετρελαίου (ή μορίου αερίου) παγκόσμιας παραγωγής προέρχεται από τους «Μεγάλους». Τη μερίδα του λέοντος, σε ποσοστό 60% της παγκόσμιας παραγωγής, κατέχουν οι κρατικές εταιρείες πετρελαίου – NOCs (όπως Saudi Aramco, Gazprom, Qatar Energy κ.ά.).
