ΛΟΝΔΙΝΟ. Συγκεντρωμένοι έξω από ένα σταθμό μετρό, περίπου 20 Λονδρέζοι ετοιμάζονται να περιπλανηθούν στο Τάφνελ Παρκ, που δεν είναι πάρκο, ως μέλη μιας ομάδας πεζοπόρων οι οποίοι δεν κάνουν πεζοπορία με την ακριβή έννοια του όρου (αυτό συνήθως απαιτεί περιπλάνηση στη φύση). Συγκεντρώθηκαν κάτω από φανοστάτες για την καθιερωμένη παρουσίαση της βραδινής δράσης: μια βόλτα 5 χιλιομέτρων γύρω από μια κατοικημένη περιοχή της πόλης, με κατάληξη στην παμπ.
Το τμήμα των περιπατητών του κεντρικού Λονδίνου είναι μια ένωση 10 ομάδων πεζοπορίας που υπάρχουν διάσπαρτες σε όλη την πόλη. Το συγκεκριμένο παρακλάδι, οι Metropolitan Walkers, απευθύνεται σε άτομα ηλικίας 20 έως 30 ετών, αν και δεν είναι πολύ αυστηροί με το ηλικιακό όριο. Ενα βράδυ, κάποια μέλη ήρθαν κατευθείαν από το γραφείο με το σακίδιο στους ώμους – ένας έβγαλε τα παπούτσια της δουλειάς και φόρεσε αθλητικά. Περπάτησαν ανηφόρες και κατηφόρες γεμάτες παρκαρισμένα αυτοκίνητα, στοιχισμένοι για να διασχίσουν ένα στενό κομμάτι πεζοδρομίου. Πέρασαν από μια διάβαση πεζών καλυμμένη με γκράφιτι, είδαν φωτισμένες βιτρίνες καταστημάτων ηλεκτρονικών τσιγάρων και μια ατελείωτη παρέλαση διώροφων λεωφορείων.
Αυτές οι σκηνές μπορεί να φαίνονται ξένες με την ιδέα της πεζοπορίας, που στη Βρετανία λέγεται rambling και παραπέμπει σε ηλιόλουστες βόλτες στα χωράφια. Αλλά τα μέλη της ομάδας υποστηρίζουν ότι μπορείς να κάνεις πεζοπορία οπουδήποτε, αν έχεις τη σωστή στάση.
Αν τον απολαμβάνεις, ο περίπατος είναι καλός, λέει ο 41χρονος Φιλ Μπένετ, ο οποίος ήταν αρχηγός της βραδινής εξόρμησης.
Εν μέρει πρόγραμμα γυμναστικής, εν μέρει κοινωνική λέσχη, οι ομάδες πεζοπορίας συνδυάζουν δύο κανόνες ευεξίας: Το περπάτημα κάνει καλό, όπως και το να περνάς χρόνο με άλλους. Αυτού του είδους οι ομάδες έχουν μακρά ιστορία, οι Inner London Ramblers εντοπίζουν τη δική τους από το 1905 και νεότερες παραφυάδες έχουν εδραιωθεί σε πόλεις σε όλο τον κόσμο: Το Walk San Francisco οργανώνει πεζοπορίες για περισσότερα από 25 χρόνια, οι Urban Hikers του Μόντρεαλ ξεκίνησαν το 1997 και οι City Girls Who Walk δημιουργήθηκαν στη Νέα Υόρκη το 2022.
Οι ομάδες Inner London Ramblers προσελκύουν όλα τα είδη περιπατητών. Κάποιοι, όπως ο Μπένετ, αναζητούσαν μια ομάδα πεζοπορίας πριν από χρόνια, όταν μετακόμισαν στο Λονδίνο – άλλοι εντάχθηκαν για να χαλαρώσουν από τα αυστηρά lockdowns της πανδημίας, κάποιοι συμμετέχουν μετά τη συνταξιοδότησή τους.
Είναι μια όμορφη μικρή κοινότητα, λέει ο 46χρονος Τζον Λόβετ, ο οποίος εντάχθηκε στους Metropolitan Walkers πριν από δύο χρόνια. Εκτός από τους περιπάτους στην πόλη, η ομάδα κάνει εκδρομές τα Σαββατοκύριακα στην εξοχή, όπου τα μέλη διανύουν 30 και πλέον χιλιόμετρα κάθε φορά, και συναντιούνται για καραόκε, βελάκια και ιστιοπλοϊκές εξορμήσεις.
Οι πεζοπόροι περπατούν με όλες τις καιρικές συνθήκες. Στα τέσσερα χρόνια που ο Aντριου Στρόουθους είναι οδηγός περιπάτων για τους London Strollers, μια ομάδα που διανύει μικρότερες αποστάσεις, είδε μόνο έναν περίπατο να ακυρώνεται και αυτό διότι πλημμύρισε το μονοπάτι. Ο 76χρονος Στρόουθους ήταν οδηγός ενός περιπάτου ένα πρωινό. Μέτρησε 42 περιπατητές και δύο σκύλους που συμμετείχαν στη βόλτα. Ο Στρόουθους συμμετείχε στην ομάδα για περίπου οκτώ χρόνια, αλλά έγινε οδηγός περιπάτου κατά τη διάρκεια του lockdown. Τα μαθήματα άκουα αερόμπικ σταμάτησαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας και οι περίπατοι κάλυψαν αυτό το κενό. Πραγματικά χρειαζόμουν κάτι, λέει.
Σχεδιασμός διαδρομής
Ο Στρόουθους σχεδιάζει σχολαστικά τις διαδρομές εκ των προτέρων, φροντίζοντας να είναι γραφικές και όχι πολύ κοπιαστικές και να καταλήγουν σε ένα καλό σημείο συνάντησης για φαγητό. Εκείνο το πρωινό τσέκαρε όλα τα κουτάκια: διαδρομή μέσα από τη νότια όχθη του Λονδίνου, περνώντας δίπλα από το περίφημο θέατρο Globe και κάτω από το London Eye, τη γιγαντιαία ρόδα του Λονδίνου, και στάση κοντά σε ένα σημείο με καταστήματα και καφέ, όπου κάποια μέλη παρήγγειλαν ζεστή σοκολάτα.
Η 67χρονη Πατ Τόμας περπατάει με τους London Strollers τα τελευταία δύο χρόνια. Οταν συνταξιοδοτήθηκε, λέει ότι είχε επίγνωση ότι έπρεπε να παραμείνει ενεργή. Η Τόμας ζει μόνη της και βρίσκει παρηγοριά στη σταθερότητα του προγράμματος της ομάδας. Σε κάνει απλώς να νιώθεις ότι η ζωή δεν χάνεται όταν γίνεσαι 70 ετών, λέει η ίδια. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν περάσει τα 70 και είναι πολύ γυμνασμένοι, εξακολουθούν να περπατούν και να το απολαμβάνουν.
Στους πεζοπόρους αρέσει να τελειώνουν τους περιπάτους τους με κάποια μορφή γιορτής. Εκείνη την ημέρα, οι Metropolitan Walkers ήπιαν μπίρες στην παμπ The Boston Arms – οι London Strollers χειροκρότησαν καθώς τελείωναν τη διαδρομή τους δίπλα στον Τάμεση. Η 70χρονη Τζούλια Κουκ πλησίασε πιο κοντά στο ποτάμι, το οποίο θεωρεί το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Λονδίνου. Μέρες σαν τη σημερινή, λέει, την έκαναν να μη θέλει ποτέ να φύγει από την πόλη. Σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα, λέει. Το να είσαι με ανθρώπους, αλλά και το να περπατάς.
