H λίμνη Καβαγκούτσι, την οποία πριν από δύο αιώνες αποτύπωσε στον καμβά ο διάσημος Ιάπωνας ζωγράφος Κατσουχίκα Χοκουσάι στη σειρά πινάκων του «36 όψεις του όρους Φούτζι», παραμένει διαχρονικά «μαγνήτης» για τους τουρίστες και εδώ και χρόνια πρόβλημα διαρκείας για τους ντόπιους.
Την περασμένη εβδομάδα, η παραλίμνια πόλη Φουτζικαγαγκούτσικο έγινε διεθνής είδηση λόγω της απόφασης να εγερθεί φράκτης που θα εμποδίζει τη θέα προς το Φούτζι και θα αποτρέπει τα πλήθη των τουριστών να συρρέουν για να το φωτογραφίσουν.
Η απόφαση ελήφθη μετά από καταιγισμό καταγγελιών των ντόπιων για ανεξέλεγκτους τουρίστες που σκαρφάλωναν στις γύρω στέγες για τη «τέλεια λήψη» του Φούτζι πάνω από το μάρκετ Lawson της πόλης, ρυπαίνοντας ασύστολα την περιοχή με τα σκουπίδια τους και προκαλώντας κυκλοφοριακή συμφόρηση.
Σε μία χώρα που φημίζεται για τη στωικότητα, την ευγένεια και τους καλούς τρόπους της, ο φράκτης αυτός μοιάζει με ένα ακραίο μέτρο «αυτοάμυνας», το οποίο μάλιστα δεν είναι μεμονωμένο.
Το άνοιγμα των συνόρων μετά από τρία χρόνια πανδημίας, σε συνδυασμό με το αδύναμο γεν έχει προκαλέσει έκρηξη τουρισμού, με τον αριθμό των ξένων επισκεπτών να αγγίζει για πρώτη φορά τα 3 εκατ. τον μήνα Μάρτιο.
Οι ντόπιοι μοιάζουν ανήμποροι να αντέξουν το βάρος του υπερτουρισμού, με αποτέλεσμα μια σειρά πρωτοβουλιών που στόχο έχουν τη συγκράτηση των τουριστών και την προστασία των αξιοθέατων και του πολιτισμού της χώρας, αλλά και τη διαφύλαξη της ομαλότητας στην καθημερινότητα των πολιτών.
Σειρά μέτρων
Η διοίκηση στον νομό Γιαμανάσι, όπου βρίσκεται το ιερό Φούτζι με τον απόλυτα συμμετρικό ηφαιστειακό κώνο του, ανακοίνωσε προσφάτως υποχρεωτικό εισιτήριο 2.000 γεν για την ανάβαση στις διαδρομές του, αλλά και περιορισμό στον ημερήσιο αριθμό αναρριχητών.
Η παλιά πρωτεύουσα της Ιαπωνίας, το Κιότο, είναι άλλο ένα κλασικό δείγμα «τουριστικής κακοποίησης» που παίρνει δραστικά μέτρα κατά των τουριστών που ασχημονούν και προκαλούν προβλήματα.
Σε μια προσπάθεια να ελέγξουν τη δραματική αύξηση του τουρισμού, οι Αρχές απαγορεύουν την είσοδο των επισκεπτών στα γραφικά σοκάκια της εμβληματικής συνοικίας Γκιόν.
Στην Γκιόν, οι γκέισες και οι μάικο (σ.σ. μαθητευόμενες γκέισες) –που μπορεί κανείς να δει να πηγαίνουν στολισμένες με τα πανάκριβα κιμονό τους στις τελετές τσαγιού– γίνονται συχνά στόχοι αδιάκριτων επισκεπτών που, κόντρα στις συστάσεις για τήρηση αποστάσεων, τις πλησιάζουν, αγγίζουν τα παραδοσιακά ενδύματά τους ακόμα, ενώ δεν λείπουν καταγγελίες για άτομα που καταπατούν ιδιωτική ιδιοκτησία.
Ο συνωστισμός των τοπικών λεωφορείων του Κιότο είναι ένα άλλο βασικό πρόβλημα για τους ντόπιους, με τους αξιωματούχους της πόλης να ανακοινώνουν επίσης τον Μάρτιο σχέδια για την κυκλοφορία αποκλειστικά τουριστικών λεωφορείων για αξιοθέατα, ώστε να μειωθεί η πίεση στις αστικές διαδρομές.
«Οταν ο τουρισμός αρχίζει να διαταράσσει την καθημερινότητα των κατοίκων και να προκαλεί κορεσμό των ήσυχων σημείων, όπως οι ναοί και τα ιερά, γίνεται άβολος. Ως πολίτες του κόσμου, είμαστε υπέρ τού να μοιραζόμαστε την ομορφιά των πόλεων, όμως όταν η ήρεμη διαδρομή με το λεωφορείο μέχρι το σούπερ μάρκετ μετατρέπεται σε αγώνα ή όταν το αγαπημένο σας μπαρ κατακλύζεται από πλήθος κόσμου, οι ντόπιοι απογοητεύονται, γεγονός που οδηγεί σε ένταση», σημειώνει η Σάρα Αϊκο, διευθύντρια και ιδρύτρια του Curated Kyoto, ταξιδιωτικής εταιρείας με έδρα το Κιότο.
«Ασφαλώς, αυτό δεν είναι διασκεδαστικό ούτε για τους τουρίστες. Προσωπικά θέλω οι επισκέπτες να βιώνουν το Κιότο με τον καλύτερο τρόπο, χωρίς να νιώθουν πως είναι μέρος ενός μαζικού κινήματος. Υπάρχουν ακόμη μαγικές, ήσυχες γωνιές στην πόλη που παραμένουν ανεξερεύνητες, όμως το πρόβλημα έγκειται στην υποδομή και την ανυπαρξία ρυθμιστικού πλαισίου στους αριθμούς τουριστών», εξηγεί.
Το Νισέκο στο βορειότερο νησί Χοκάιντο της Ιαπωνίας, δημοφιλέστατος ως χειμερινός προορισμός χάρη στο χιόνι του που είναι σαν πούδρα, αγωνίζεται να ανταποκριθεί στις ολοένα και μεγαλύτερες τουριστικές ανάγκες.
Πλέον, σε μία προσπάθεια συγκράτησης της κατάστασης, το θέρετρο θα αρχίσει να χρεώνει τους επισκέπτες έως και 2.000 γεν τη βραδιά τη διαμονή από τον ερχόμενο Νοέμβριο.
Νοτιότερα, στον νομό Χιροσίμα, η πόλη Χατσουκαΐτσι εισήγαγε προσφάτως τέλος εισόδου 100 γεν για να συμβάλει στην προστασία του εμβληματικού ιερού Ιτσουκουσίμα, στο νησάκι Μιγιατζίμα, μνημείο που περιλαμβάνεται στον κατάλογο της Unesco και είναι γνωστό για το κατακόκκινο, πελώριο Τορίι που «βυθίζεται» στο νερό κατά την παλίρροια.
«Κάντε skip στον αλγόριθμο»
Η ιαπωνική κυβέρνηση αναζητά τρόπους για τουριστική «αποκέντρωση», εκτρέποντας τους τουρίστες από το κλασικό χρυσό τρίγωνο «Τόκιο – Κιότο – Οσάκα» και προωθώντας τους 11 «πρότυπους» προορισμούς, λιγότερο γνωστούς και ως εκ τούτου με μικρότερη συμφόρηση τόπους – όπως το Χοκουρίκου, το Ναγκάνο, την Καγκοσίμα, το Χοκάιντο.
«Αποφύγετε τον αλγόριθμο και δημιουργήστε τη δική σας περιπέτεια», συμβουλεύει τους ταξιδιώτες ο Τσαρλς Σπρέκλι, ιδρυτής της People Make Places, εταιρείας ταξιδιωτικού σχεδιασμού με έδρα την Ιαπωνία. «Αγνοήστε τις κριτικές της Google και τα άλλα τουριστικά πόρταλ. Το ωραίο με την Ιαπωνία είναι ότι είναι τόσο ασφαλής, ώστε μπορείτε κυριολεκτικά να διαλέξετε έναν προορισμό και να αρχίσετε να περπατάτε, εξερευνώντας».
Πηγή: Telegraph/Guardian
