«Η ετυμηγορία στη δίκη του Ντόναλντ Τραμπ δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής: όλοι οι ένορκοι τον έκριναν ένοχο για όλες τις κατηγορίες, χωρίς εξαιρέσεις ή επιφυλάξεις. Ο πρώτος πρόεδρος που παραπέμφθηκε σε δίκη για κακουργηματική πράξη διέπραξε 34 από αυτές», αναφέρει σε άρθρο του στους Financial Times ο δημοσκόπος Φρανκ Λουντζ.
«Δεν έχει σημασία όμως. Ο Τραμπ έχει ξεπεράσει όσα έχει πει κι όσα έχει κάνει. Εχει ξεπεράσει την ίδια την κακή του συμπεριφορά. Εχει ξεπεράσει τους σφοδρότερους επικριτές του. Και το ερώτημα που θέτουν όλο και περισσότεροι Αμερικανοί είναι: μπορεί η χώρα να ξεπεράσει άλλα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησής του;
»Προσδεθείτε: είναι πιθανό. Μετά την ετυμηγορία, ο Τραμπ είχε την καλύτερη ημέρα που είχε ποτέ πολιτικός, ως προς τη συγκέντρωση χρημάτων για την εκστρατεία του. Οσο περισσότερο χάος δημιουργεί γύρω του, τόσο το καλύτερο γι’ αυτόν. Κάθε φορά που οι αναλυτές σχολιάζουν ότι “αυτή τη φορά το παρατράβηξε”, εκείνος ανεβάζει ταχύτητα και παίζει το θύμα με την επιδεξιότητα που τον διακρίνει.
»Ακόμη κι εγώ, που βγάζω το ψωμί μου από την επιρροή των λέξεων, ξαφνιάστηκα από την ένταση των ξεσπασμάτων του Τραμπ. Λίγα λεπτά μετά την ανάγνωση της δικαστικής απόφασης, αποκάλεσε τον εαυτό του “πολιτικό κρατούμενο”, ισχυρίστηκε ότι αυτή η ημέρα ήταν “η πιο σκοτεινή στην αμερικανική ιστορία”, χαρακτήρισε τη δίκη στημένη και κατηγόρησε το υπουργείο Δικαιοσύνης ότι εργαλειοποιεί την εξουσία του. Οι οπαδοί του δεν άργησαν να πλημμυρίσουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η σιωπηρή πλειοψηφία είναι τώρα πολύ ηχηρή και πολύ υπερήφανη.
»Λίγα δευτερόλεπτα μετά τη δημοσιοποίηση της απόφασης, διηύθυνα μια συζήτηση με δύο focus groups. Ενώ όλοι συμφώνησαν με τους ενόρκους για την ενοχή του Τραμπ, υπήρξαν δύο σημαντικές αποκλίσεις.
»Πρώτον, σχεδόν κανείς δεν θεωρούσε ότι η υπόθεση άξιζε τη δημοσιότητα που έλαβε. Οι περισσότεροι είπαν ότι αυτό που έκανε ο Τραμπ το κάνουν κάθε μέρα οι επιχειρήσεις για να κρύψουν την κακή τους συμπεριφορά. Και κατηγόρησαν την κυβέρνηση Μπάιντεν ότι εργαλειοποίησε τα δικαστήρια και το νομικό σύστημα.
»Δεύτερον, αν και συμφώνησαν με την απόφαση των ενόρκων, εξέφρασαν την πεποίθηση ότι ο Τραμπ δεν έπρεπε να έχει δικαστεί. Εκτός από τρεις, όλοι οι υπόλοιποι είπαν ότι το αποτέλεσμα της δίκης δεν θα επηρεάσει την ψήφο τους. Και επρόκειτο για ψηφοφόρους που στο παρελθόν είχαν υποστηρίξει κάποια στιγμή είτε τον Κλίντον είτε τον Μπάιντεν.
»Για μεγάλο μέρος των τελευταίων οκτώ ετών, ο Τραμπ έχει αψηφήσει τους νόμους της εκλογικής βαρύτητας – όπως βέβαια και τους νόμους εν γένει. Μέχρι τώρα, κανείς πρόεδρος δεν έχει πει τα πράγματα που έχει πει ο Τραμπ, ή δεν έχει κάνει τα πράγματα που έχει κάνει, και έχει επιβιώσει. Η περιφρόνησή του για το δικαστικό σύστημα αντανακλά την εχθρότητα των υποστηρικτών του προς την κυβέρνηση και τις ελίτ. Αυτό εξηγεί την αναγέννησή του από την τέφρα.
»Η ρητορική του είναι συχνά ακραία και διχαστική, όμως αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία σε μια πολωμένη περίοδο και οι ψηφοφόροι του το διασκεδάζουν. Ο Τραμπ έχει πείσει τη μισή Αμερική ότι είναι απλώς ένας αθώος παρατηρητής και ότι ο Sleepy Joe προσπαθεί να κλέψει τις εκλογές. Οσο κι αν φωνάζουν οι αναλυτές που τον απεχθάνονται, οι ψηφοφόροι του δεν τους ακούνε».
