Η Κάιλι Ντεμάρκο πήγε στο δημόσιο σχολείο της κόρης της για να παρακολουθήσει μία σειρά από επιμορφωτικά σεμινάρια σχετικά με την ασφάλεια των παιδιών. Καθώς περνούσε από διαφορετικές αίθουσες και μάθαινε πώς να αποτρέψει τα παιδιά της από το να φάνε ένα ζελεδάκι κάνναβης και να αποφύγουν τη βία στον δρόμο, ένας πάγκος τής τράβηξε το βλέμμα: ένας γονέας ζητούσε από άλλους γονείς να υπογράψουν πως δεν θα δώσουν στα παιδιά τους smartphone έως την όγδοη τάξη (12-13 ετών).
Η Ντεμάρκο έχει δύο παιδιά, ένα στο νηπιαγωγείο και ένα στο δημοτικό. Ομως, όπως πολλοί γονείς έχει ήδη διαβάσει βιβλία και έρευνες που υποστηρίζουν ότι τα «έξυπνα κινητά» και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που λειτουργούν σε αυτά, αυξάνουν δραματικά το άγχος, την κατάθλιψη και τις αυτοκτονικές τάσεις στους εφήβους.
Το να ζητούν γονείς από άλλους γονείς να μη δώσουν κινητά στα παιδιά τους μέχρι μία συγκεκριμένη ηλικία, έβγαζε νόημα: «Δεν υπάρχουν γκρίζες γραμμές», δήλωσε. «Δεν πρέπει να τους δίνουμε κινητά πριν από κάποια τάξη».
Συλλογική δράση
H ιδέα της συλλογικής δράσης την κάνει να αισθάνεται πιο σίγουρη ότι θα κρατήσει τη δέσμευσή της. «Παίρνει ένα μέρος της πίεσης από τον κάθε γονέα χωριστά», είπε. «Οταν τα παιδιά μου θα αρχίσουν να μας παρακαλάνε για ένα τηλέφωνο, θα μπορούμε να λέμε πως υπογράψαμε αυτή τη συμφωνία για την κοινότητά μας και θα την ακολουθήσουμε».
Σε σχολεία και κοινότητες ολόκληρων των Ηνωμένων Πολιτειών οι γονείς υπογράφουν ανάλογες συμφωνίες να μη δώσουν στα παιδιά τους smartphone πριν από το γυμνάσιο. Οι γονείς που παίρνουν την πρωτοβουλία, υποστηρίζουν πως με τον τρόπο αυτό διασφαλίζουν ότι τα παιδιά τους θα νιώθουν λιγότερο απομονωμένα καθώς δεν θα είναι τα μόνα που δεν έχουν το TikTok στην τσέπη τους.
Αν αναλογιστούμε την κυριαρχία των smartphones μεταξύ των νέων, μιλάμε για ένα σημαντικό βήμα: έρευνα από τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Common Sense δείχνει πως τα μισά παιδιά στην Αμερική έχουν κινητό ήδη στην ηλικία των 11. Σύμφωνα με τον Ζακ Ράους, ερευνητή στο New York University που μελετά την ψυχική υγεία των παιδιών και των νέων, οι μεμονωμένες επιλογές των γονέων να μην επιτρέψουν στα παιδιά τους να αποκτήσουν κινητό, ενέχει κάποια ρίσκα όσον αφορά την κοινωνικότητά τους.
«Σκέφτονται “μπορεί οι φίλοι μου να με απορρίψουν και να χάσω το κοινωνικό μου δίκτυο”», εξηγεί. «Εάν όμως οι γονείς δράσουν συλλογικά για να θέσουν το όριο, θα μειωθεί σημαντικά η ένταση. Δεν θα σκέφτονται “οι φίλοι μου το έχουν κι εγώ όχι”».
Ανάγκη διαρκούς επαφής
Μεγάλο μέρος της αντίδρασης σ’ αυτές τις πρωτοβουλίες έρχεται από τους γονείς που θέλουν να είναι διαρκώς σε επαφή με τα παιδιά τους: «Πολλοί λένε “θέλω να μιλάω με τα παιδιά μου όλη μέρα γιατί τα σχολεία δεν είναι πλέον ασφαλή με όλα αυτά τα μακελειά”», δηλώνει η Μπρουκ Σάνον που ξεκίνησε τον οργανισμό «Wait Until 8th» (Περιμένετε μέχρι την 8η τάξη), ο οποίος ενθαρρύνει γονείς να ξεκινήσουν τη συλλογή υπογραφών στα σχολεία των παιδιών τους.
«Πρέπει να βρούμε λύση και για αυτούς. Υπάρχουν συσκευές που λαμβάνουν μηνύματα αλλά δεν έχουν πρόσβαση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε κάτι: Οταν τα έξυπνα τηλέφωνα είναι στο τραπέζι, η σκέψη χάνεται. Ισως χρειαζόμαστε πιο ανόητες συσκευές».
