Ο Κιρ Στάρμερ, ηγέτης των Εργατικών, έγνεψε με συμπάθεια σε μια νεαρή μητέρα που διηγείτο με σπαρακτικό τρόπο πώς παρακολούθησε από κλειστό κύκλωμα κάμερας τον θανάσιμο τραυματισμό του 21χρονου γιου της από επίθεση με μαχαίρι. «Σας ευχαριστώ γι’ αυτό. Ηταν πραγματικά πολύ δυνατό», είπε με λυπημένο ύφος ο Στάρμερ στη γυναίκα και σε άλλους συγγενείς θυμάτων παρόμοιων επιθέσεων γύρω από ένα ξύλινο τραπέζι, σε μια συνάντηση που είχε θέμα την καταπολέμηση των βίαιων εγκλημάτων.
Δεν ήταν η πιο ευχάριστη στιγμή της καμπάνιας για έναν υποψήφιο του οποίου το κόμμα αναμένεται να κερδίσει τις αυριανές εκλογές. Ηταν όμως πολύ ταιριαστή με τον χαρακτήρα του 61χρονου Στάρμερ, δικηγόρου ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που εξακολουθεί να συμπεριφέρεται περισσότερο σαν εισαγγελέας παρά σαν πολιτικός.
Σοβαρός, έντονος, πραγματιστής χωρίς ιδιαίτερο χάρισμα, ο Στάρμερ βρίσκεται κοντά στην προοπτική να εξασφαλίσει μια σαρωτική νίκη χωρίς τη στόφα του σταρ που χαρακτήριζε άλλους Βρετανούς ηγέτες στο κατώφλι της εξουσίας, π.χ. τη Μάργκαρετ Θάτσερ, εκπρόσωπο της ελεύθερης αγοράς το 1980, ή τον Τόνι Μπλερ, σύμβολο της «κουλ Βρετανίας».
Και όμως, ο Στάρμερ πέτυχε έναν συγκρίσιμο άθλο: λιγότερο από δέκα χρόνια αφότου μπήκε στη Βουλή και πέντε χρόνια μετά τη δεινότερη ήττα του κόμματός του από τη δεκαετία του 1930, κατάφερε με σκληρή αποτελεσματικότητα να επαναφέρει το Εργατικό Κόμμα.
«Μην ξεχνάτε τι έκαναν», είπε ο Στάρμερ σε συγκέντρωση του κόμματος στο Λονδίνο το περασμένο Σάββατο, βηματίζοντας πάνω-κάτω στη σκηνή με ένα πουκάμισο με ανασηκωμένα μανίκια. «Μην ξεχνάτε το partygate, τα μέτρα της πανδημίας, τα ψέματα και τις δωροδοκίες». Απαριθμώντας τα σκάνδαλα των Τόρις και τις κρίσεις τους, ξεσήκωσε το πλήθος των 350 παρισταμένων. Ηταν όμως μια σπάνια στιγμή πάθους. Οι ίδιες δημοσκοπήσεις που προβλέπουν την εκλογική νίκη των Εργατικών αφήνουν να εννοηθεί ότι είναι αντιδημοφιλής στις τάξεις των Βρετανών ψηφοφόρων. «Δεν ασκεί τη θεατρική πτυχή της πολιτικής», εξηγεί ο Τομ Μπόλντγουιν, πρώην σύμβουλος των Εργατικών, που έγραψε τη βιογραφία του.
Μεγαλωμένος σε μια εργατική οικογένεια στο Σάρεϊ, έξω από το Λονδίνο, ο Στάρμερ δεν είχε εύκολη παιδική ηλικία. Η σχέση του με τον τεχνίτη πατέρα του ήταν απόμακρη. Η μητέρα του, νοσοκόμα στο επάγγελμα, μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία εξαιτίας μιας ανίατης ασθένειας. Ο Στάρμερ ήταν ο πρώτος στην οικογένειά του που απέκτησε πανεπιστημιακό πτυχίο: πρώτα σπούδασε στο Λιντς και μετά νομική στην Οξφόρδη.
Ως νέος δικηγόρος, ο Στάρμερ εκπροσώπησε ακτιβιστές που κατηγόρησαν τα MacDonald’s για δυσφήμηση, έγινε γενικός εισαγγελέας στη Βρετανία και του απονεμήθηκε τίτλος ευγένειας. Η φήμη του βαρετού απλού ανθρώπου τον ακολούθησε και στην πολιτική σκηνή. Ο Μπόρις Τζόνσον είχε χρησιμοποιήσει υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς εις βάρος του. Ο Στάρμερ μπορεί να μην είχε τη δεξιοτεχνία του πρώην πρωθυπουργού στις έξυπνες ατάκες, αλλά επιστράτευσε τις αρετές του στον τομέα της παράθεσης στοιχείων για να ξεσκεπάσει τα ψέματα που έλεγε ο Τζόνσον για τα πάρτι στην Ντάουνινγκ Στριτ κατά τη διάρκεια των lockdowns.
Oταν οι Συντηρητικοί αναρωτήθηκαν μήπως και ο ίδιος είχε παραβιάσει τους κανόνες όταν ήπιε μια μπίρα και έφαγε ινδικό ντελίβερι με τους συναδέλφους του τον Απρίλιο του 2021, υποσχέθηκε να παραιτηθεί αν η αστυνομία καταλήξει στην ενοχή του. Απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες, κάτι που έδειξε πόσο πολύ αφοσιώνεται στη νομιμότητα, σε αντίθεση με τους ηγέτες των Τόρις.
