Η νέα εκδοχή του Εργατικού Κόμματος υπό τον Κιρ Στάρμερ εμφανίζεται καθησυχαστική, θυμίζοντας τη διακυβέρνηση και φιλελεύθερη οικονομική πολιτική μετριοπαθών ηγετών, όπως ο Μπιλ Κλίντον και ο Τόνι Μπλερ. Είναι, όμως, πολύ νωρίς για να χαρακτηρίσουμε τις εκλογές ως θρίαμβο του Κέντρου. Δεν υπάρχουν σημάδια ότι οι Βρετανοί ψηφοφόροι αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερο ενθουσιασμό από άλλους τη δημοσιονομική πειθαρχία και τον κοινωνικό φιλελευθερισμό που αντιπροσωπεύει η σημερινή έκφανση του Εργατικού Κόμματος. Οι εκλογές αποτέλεσαν στην πραγματικότητα εμφατική απόρριψη ενός προβληματικού πρωθυπουργού, με αποτέλεσμα την ιστορική απώλεια κοινοβουλευτικής επιρροής των Συντηρητικών και τη χειρότερη ήττα τους τα τελευταία 190 χρόνια.
Οι Συντηρητικοί έλαβαν την απάντηση που τους άξιζε. Κατείχαν την εξουσία για 14 χρόνια και έχουν ελάχιστα να δείξουν, πέρα από την επώδυνη έξοδο από την Ε.Ε. Μετά τη μεγάλη νίκη του το 2019, το κόμμα ανέδειξε τρεις διαδοχικούς πρωθυπουργούς, που εξέφραζαν κάθε δυνατή τάση: από τον ανερμάτιστο λαϊκισμό του Μπόρις Τζόνσον, στην αδικαιολόγητα παράτολμη θητεία 49 ημερών της Λιζ Τρας, μέχρι τη διόλου χαρισματική τεχνοκρατική διαχείριση του Ρίσι Σούνακ. Μετά τη συντριβή τους το 2019, οι Εργατικοί μεταμορφώθηκαν. Ο Στάρμερ αντικατέστησε τον Τζέρεμι Κόρμπιν, τον βετεράνο ακτιβιστή της αριστερής πτέρυγας, επικριτή του οικονομικού φιλελευθερισμού, της ελεύθερης αγοράς και του Ισραήλ και παθιασμένου αντιπάλου της αμερικανικής διεθνούς τάξης, για να δεσμεύσει το κόμμα σε πολιτική μείωσης των κρατικών δαπανών και του χρέους. Οι Εργατικοί στηρίζουν σήμερα τη γραμμή Μπάιντεν στον πόλεμο στη Γάζα και έχουν δεσμευθεί να μην αυξήσουν τη φορολογία εισοδήματος.
Την τελευταία δεκαετία, ο κόσμος μοιάζει να μετατοπίζεται από τη δημοκρατία στην απολυταρχία, από την ελεύθερη αγορά στον προστατευτισμό και από την παρεμβατική διπλωματία στον απομονωτισμό. Σε λίγες χώρες, όπως η Ελλάδα, η Πολωνία και η Ισπανία, οι ψηφοφόροι έστρεψαν την πλάτη στον λαϊκισμό. Ο ακροδεξιός λαϊκισμός προελαύνει όμως στην Ολλανδία, στη Γερμανία και στη Γαλλία, ενώ οι σφυγμομετρήσεις στις ΗΠΑ δίνουν προβάδισμα στον Τραμπ για τον Νοέμβριο. Οι Βρετανοί έδωσαν μια ευκαιρία στον Στάρμερ. Η Βρετανία πλήττεται όμως από χαμηλή παραγωγικότητα, ελλειμματικές κρατικές υπηρεσίες, κρίση αγοραστικής δύναμης, απαγορευτικά ακριβή στέγη και γήρανση του πληθυσμού της. Ο Στάρμερ έχει αποκλείσει κάθε περαιτέρω δανεισμό, φορολογικές αυξήσεις, ενίσχυση του αριθμού μεταναστών και επάνοδο στην ευρωπαϊκή ενιαία αγορά. Οι Εργατικοί πρέπει να αποδείξουν ότι είναι ικανοί να βελτιώσουν τις ζωές των Βρετανών και να μεταμορφώσουν τις κρατικές υπηρεσίες, αλλιώς οι εκλογές του 2024 θα μείνουν στη μνήμη σαν η τελευταία ανάπαυλα σε ταξίδι προς την πόλωση και τον λαϊκισμό.
* Ο κ. Ρόρι Στιούαρτ υπήρξε υφυπουργός στην κυβέρνηση της Τερέζα Μέι.
