Mε την ολοκλήρωση του πρώτου τηλεοπτικού ντιμπέιτ στις ΗΠΑ, μόλις έσβησαν οι προβολείς στο στούντιο του CNN στην Ατλάντα, ο χρόνος άρχισε να μετράει αντίστροφα για την υποψηφιότητα του προέδρου Τζο Μπάιντεν. Τον χορό της αμφισβήτησης εγκαινίασαν οι δωρητές της εκστρατείας του. Η απάντηση του επιτελείου του ήταν «δεν θα επιτρέψουμε τον εκβιασμό από τους μεγάλους δωρητές, ήταν μια κακή στιγμή». Φταίει το τζετ λαγκ, η προετοιμασία για την τηλεμαχία στο Καμπ Ντέιβιντ, οι συνεργάτες του που τον φόρτωσαν με αριθμούς και τον μπέρδεψαν. Αυτές ήταν οι όχι ιδιαίτερα πειστικές διαρροές στα ρεπορτάζ των μεγάλων εφημερίδων.
Ακολούθησαν η αμφισβήτησή του από απλούς βουλευτές και στελέχη του Κογκρέσου, η ανησυχία του Μπαράκ Ομπάμα, οι εκκλήσεις από έγκριτους δημοσιογράφους να αποχωρήσει αξιοπρεπώς και, τελικά, οι δεύτερες σκέψεις από τον ίδιο τον Μπάιντεν. Γνωστοί αρθρογράφοι απευθύνθηκαν μέσα από τις στήλες τους στον πατριωτισμό του και στα δημοκρατικά του ιδεώδη. «Για να υπηρετήσει την πατρίδα του ο πρόεδρος Μπάιντεν πρέπει να αποχωρήσει από την κούρσα», έγραψαν στο κύριο άρθρο τους οι New York Times. Η Washington Post έφτασε στο σημείο να συντάξει το κείμενο αποχώρησής του: «Ο πρωτόγνωρος κίνδυνος του Τραμπ βρίσκεται στον ισχυρισμό του ότι μόνο εκείνος μπορεί να ηγηθεί του έθνους. Δεν θα κάνω το ίδιο λάθος. Ούτε θα κάνω κάτι για να διευκολύνω την επιστροφή του στην εξουσία. Παραμένοντας στην κούρσα, όμως, θα έκανα ακριβώς αυτό», ήταν τα λόγια που έβαλαν στο στόμα του προέδρου.
Οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τα τρία τέταρτα των Αμερικανών να θεωρούν ότι ο πρόεδρος είναι πολύ ηλικιωμένος για το αξίωμα με μια αύξηση πέντε ποσοστιαίων μονάδων στο συνολικό εκλογικό σώμα και 8% στις τάξεις των Δημοκρατικών από το βράδυ της τηλεμαχίας. Η καμπάνια Μπάιντεν συνέχισε να βομβαρδίζει τους φίλους του κόμματος με συγκινητικές ηλεκτρονικές επιστολές: «Ξέρω ότι αυτές οι τελευταίες μέρες υπήρξαν σκληρές. Είμαι σίγουρος ότι δέχεστε πολλές ερωτήσεις. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί από εσάς έχετε επίσης απορίες. Το λέω, λοιπόν, όσο πιο απλά και ξεκάθαρα μπορώ: Θέτω υποψηφιότητα. Είμαι ο υποψήφιος πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος. Ουδείς με πιέζει να αποσυρθώ. Δεν φεύγω».
«Μόνο αν έρθει ο Μεγαλοδύναμος και μου πει να βγω από την κούρσα θα το έκανα. Αλλά δεν έρχεται» δήλωσε ο Μπάιντεν…
Mάλιστα, σε συνέντευξη που έδωσε στον Τζορτζ Στεφανόπουλο ο Μπάιντεν ξεκαθάρισε ότι «μόνο αν έρθει ο Μεγαλοδύναμος εδώ κάτω και μου πει “Τζο, βγες από την κούρσα” θα το έκανα. Αλλά ο Μεγαλοδύναμος δεν έρχεται». Ο δημοσιογράφος, αν και χειρίστηκε τη συνέντευξη με ευαισθησία και διακριτική πίεση- σαν ώριμος γιος που προσπαθεί να πείσει τον πατέρα του ν΄αλλάξει γνώμη-, είχε απέναντί του έναν Μπάιντεν…ακλόνητο.
Παράλληλα τα προφίλ της αντιπροέδρου των ΗΠΑ άρχισαν να πληθαίνουν στον αμερικανικό Τύπο, ενώ οι Financial Times αναρωτήθηκαν σε άρθρο τους «Ηρθε η ώρα της Κάμαλα;». Aν και μέχρι πρότινος εθεωρείτο αντιδημοφιλής και υποτονική, πολλοί Δημοκρατικοί μοιάζουν να έχουν εναποθέσει όλες τους τις ελπίδες για επικράτηση του υποψηφίου τους στο πρόσωπό της. Θεωρείται η απλούστερη λύση για την αντικατάσταση του Αμερικανού προέδρου και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις τής δίνουν ποσοστά καλύτερα από του Μπάιντεν σε ενδεχόμενη αναμέτρηση με τον Ντόναλντ Τραμπ. Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα του CNN, στη μονομαχία Τραμπ – Μπάιντεν τα ποσοστά θα ήταν 49%-43% ενώ σε μια αντίστοιχη Τραμπ – Χάρις θα ήταν 47%-45%. Η υποψηφιότητά της θα μπορούσε να επαναπατρίσει μερίδες προοδευτικών ψηψοφόρων που έχουν απομακρυνθεί από το κόμμα, όπως μαύροι, νέοι και γυναίκες. Θα ήταν ασφαλέστερη επιλογή σε σχέση με εκείνες των κυβερνητών της Καλιφόρνιας και του Μίσιγκαν, αφού εκείνη διαθέτει πολύ μεγαλύτερη εμπειρία σε ομοσπονδιακό επίπεδο, ενώ οι Γκάβιν Νιούσομ και Γκρέτσεν Ουίτμερ έχουν δοκιμαστεί μόνο στις πολιτείες τους και δεν είναι γνωστοί έξω από αυτές. Παράλληλα, αν επιλεγεί ένας εκ των προαναφερθέντων, που είναι αμφότεροι λευκοί, θα ενοχληθούν οι μαύροι ψηφοφόροι για την παράκαμψη της προφανούς υποψηφιότητας της μαύρης αντιπροέδρου.
Ενα ακόμη σημαντικό στοιχείο υπέρ της είναι πως σε περίπτωση απόσυρσης του Αμερικανού προέδρου τα 92 εκατ. δολάρια που είχε συγκεντρώσει η εκστρατεία του έως τις αρχές Ιουνίου και τα υπόλοιπα 127 εκατ. στη διάρκεια του περασμένου μήνα μεταφέρονται αυτομάτως στη Χάρις, λόγω της κοινής υποψηφιότητάς τους.
Σε περυσινή συνέντευξή του στο δημοσιογράφο Τάκερ Κάρλσον, ο ίδιος ο Τραμπ, πάντως, είχε αναφερθεί με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς στη Χάρις, λέγοντας ότι μιλάει «με ρίμα» και πως η εκφορά του λόγου της είναι «περίεργη». Μια αναμέτρηση μαζί της είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα συνοδευθεί από σεξιστικές και ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον της, εξέλιξη που θα μπορούσε να την καταστήσει συμπαθή στα μάτια των ψηφοφόρων. Η 59χρονη αντιπρόεδρος, κόρη μιας Ινδής βιολόγου και ενός Τζαμαϊκανού πανεπιστημιακού, δεν μπορεί εύκολα να κατηγοριοποιηθεί, αφού απέφυγε να κεφαλαιοποιήσει το φύλο και την καταγωγή της. Ως εισαγγελέας ήταν σκληρή, ως Δημοκρατική προοδευτική και ως αντιπρόεδρος απέφυγε να καταπιαστεί με γυναικεία ή φυλετικά ζητήματα και προτίμησε τη μετανάστευση. Ωστόσο, οι επιδόσεις της κυβέρνησης Μπάιντεν στον συγκεκριμένο τομέα είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενες, με τους Ρεπουμπλικανούς να θεωρούν τη μεταναστευτική πολιτική της υπερβολικά χαλαρή και τους προοδευτικούς Δημοκρατικούς πολύ σκληρή, ειδικά μετά την πρόσφατη αυστηροποίηση με το προσωρινό σφράγισμα των συνόρων με το Μεξικό και την άμεση απέλαση παράτυπων μεταναστών. Επίσης, η Χάρις έγινε στόχος των Ρεπουμπλικανών επειδή σε περυσινή ερώτηση δημοσιογράφου γιατί η ίδια δεν έχει μεταβεί στα σύνορα ΗΠΑ – Μεξικού, ξέσπασε σε γέλια από αμηχανία.
Στενεύουν τα περιθώρια
Το δίλημμα για το κόμμα των Δημοκρατικών είναι μεγάλο. Η επιμονή στο πρόσωπο του Τζο Μπάιντεν αποδεικνύεται όλο και πιο ριψοκίνδυνη, αφού κάθε μήνας που περνάει θα μπορούσε να «γράφει» πάνω στο σώμα του και στο μυαλό του. Ενας νέος υποψήφιος θα μπορούσε να προσφέρει νέα ορμή στην προεκλογική εκστρατεία και να εμπνεύσει όσους ψηφοφόρους έχουν αγανακτήσει από το θέαμα των δύο ηλικιωμένων μονομάχων που αναμετρούνται πλέον περισσότερο σε επίπεδο φυσικής αντοχής παρά σε ιδεολογικό επίπεδο. Από την άλλη, ένα νέο πρόσωπο απαιτεί προετοιμασία από μηδενικής βάσης και απειλεί να βυθίσει το κόμμα σε εσωτερικές έριδες και περιττές συγκρούσεις. Τα περιθώρια για τη λήψη δραστικών αποφάσεων στενεύουν και η Κάμαλα Χάρις είναι ίσως η πιο ανώδυνη μέση λύση.
Η επιλογή των Δημοκρατικών για αντικατάσταση του Μπάιντεν
