Η Γαλλία γνωρίζει καλά από πολιτικούς σεισμούς. Επτά χρόνια μετά την άνοδο του Μακρόν στην εξουσία που μεταμόρφωσε το σκηνικό της χώρας, οι βουλευτικές εκλογές της προηγούμενης εβδομάδας ήρθαν να ταράξουν ξανά τα νερά.
Η γαλλική πολιτική έχει αρχίσει να παίρνει ξανά την παλιά μορφή «Αριστερά εναντίον Δεξιάς». Και αυτό έχει οδηγήσει σε μία Εθνοσυνέλευση χωρίς σαφή πλειοψηφία για πρώτη φορά έπειτα από 60 χρόνια.
Οπως σχολιάζει χθεσινό δημοσίευμα του περιοδικού Politico, ίσως έχει έρθει η ώρα «οι Γάλλοι να γίνουν Γερμανοί και να εξασκηθούν στην παράξενη τέχνη της οικοδόμησης κυβερνητικών συνασπισμών».
Πάνω από όλα αυτά, όμως, επικρέμαται ένα ερώτημα: Είναι η (τρίτη) ήττα της Μαρίν Λεπέν η οριστική; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα, καθώς κάτι τέτοιο θα απαιτούσε μαντικές ικανότητες. Το ακροδεξιό μπλοκ ξεκίνησε με 6 έδρες το 2017, τις έκανε 88 το 2022 και πλέον μετράει 143 βουλευτές. Μια διόλου ευκαταφρόνητη πολιτική πορεία. Από την άλλη, το εκλογικό σώμα απέρριψε βίαια την Εθνική Συσπείρωση στον δεύτερο γύρο των πρόωρων βουλευτικών εκλογών αναδεικνύοντάς την τρίτη δύναμη.
Ισως «οι Γάλλοι γίνουν Γερμανοί και εξασκηθούν στην τέχνη της οικοδόμησης κυβερνητικών συνασπισμών».
Αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικό. Η Εθνική Συσπείρωση μπήκε στις εκλογές δηλώνοντας πως είναι ένα αλλαγμένο κόμμα και έδειχνε να χαίρει μεγαλύτερης κοινωνικής αποδοχής, διώχνοντας από τις τάξεις της μέλη με ανοιχτά ρατσιστικές ή βαθιά συνωμοσιολογικές θέσεις. Της προεκλογικής καμπάνιας ηγήθηκε ο 28χρονος Ζορντάν Μπαρντελά, φωτογενής και διάσημος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Το κόμμα ηττήθηκε τελικά επειδή 200 υποψήφιοι της Αριστεράς ή/και της Κεντροδεξιάς παραιτήθηκαν μετά τον πρώτο γύρο επιτρέποντας την τακτική ήττα της Ακροδεξιάς σε περιφέρειες με αβέβαια αποτελέσματα. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η διαπίστωση πως η δήθεν θεσμική στροφή του ήταν ένα ψέμα. Επιπλέον, η Λεπέν και ο Μπαρντελά επιδόθηκαν σε μια εναλλαγή εμφανίσεων με σκοπό να φαίνονται «σοσιαλίζοντες» επεμβατιστές στους φτωχούς και φιλελεύθεροι εχθροί της φορολογίας στους πλούσιους και στη μεσαία τάξη, η οποία εκλήφθηκε από πολλούς σαν μια προσπάθεια εξαπάτησης.
Μπαρντελά και Λεπέν έχουν τώρα τρία χρόνια (και πολλά χρήματα) μέχρι τις προεδρικές εκλογές του 2027 για να δείξουν πώς μπορούν να αντιδράσουν στην ήττα της 7ης Ιουλίου. Εως τότε η χώρα θα διαθέτει ένα κοινοβούλιο με τρία μπλοκ σχεδόν ίσου μεγέθους, από τα οποία ίσως αναδυθεί κάποια κυβέρνηση.
Είναι γεγονός ότι τέτοιες περιστάσεις ευνοούν την άκρα Δεξιά, όμως η κούρσα για την προεδρία είναι αυτή τη στιγμή ιδιαίτερα απρόβλεπτη, με πολλά μέσα που προεξοφλούσαν τη νίκη της Λεπέν να είναι πλέον επιφυλακτικά στις προβλέψεις τους.
Αλλωστε, το γαλλικό εκλογικό σύστημα των δύο γύρων ευνοεί τον συμβιβασμό έναντι των άκρων. Και όταν οι Γάλλοι και οι Γαλλίδες βρεθούν (ξανά) μπροστά στο δίλημμα «Λεπέν ή οτιδήποτε άλλο», πιθανώς θα δώσουν (ξανά) την απάντηση που έδωσαν την περασμένη Κυριακή.
