Μπροστά σε ένα απρόσμενο, όσο και θλιβερό θέαμα ενός μόνου και ανήμπορου μωρού θαλάσσιου ίππου βρέθηκαν τον Ιούλιο δύο κυνηγοί που περπατούσαν σε παραλία της Αλάσκας.
Απρόσμενο γιατί, καθώς οι μαμάδες θαλάσσιοι ίπποι είναι υπερπροστατευτικές με τα μωρά τους, σπανίως τα αφήνουν μόνα τους τα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Και θλιβερό γιατί το μωρό μετά βίας μπορούσε να περπατήσει πάνω στην παγωμένη άμμο της Ουτκιάγκβικ(Utqiagvik), μιας από τις βορειότερες περιοχές της Αλάσκας.
Οι κυνηγοί δεν το εγκατέλειψαν. Κάλεσαν βοήθεια και οι αρχές άγριας ζωής παρέλαβαν το μωρό μεταφέροντάς το στο Κέντρο Θαλάσσιας Ζωής της Αλάσκας, περίπου 1.300 χλμ. από το σημείο εντοπισμού του.
Σύμφωνα με την Κάρι Γκερτς, κτηνίατρο και διευθύντρια του κέντρου υγείας ζώων, το μωρό, βάρους 75 κιλών, ήταν θηλυκό, μόλις μίας ή δύο εβδομάδων, σοβαρά υποσιτισμένο και με εκδορές και χτυπήματα στο δέρμα του.
Σύμφωνα με την ίδια, ένα κοπάδι θαλάσσιων ίππων είχε θεαθεί στην παραλία του Ουτκιάγκβικ μερικές ημέρες πριν, οπότε το μωρό είτε είχε εγκαταλειφθεί από τη μαμά του είτε κάτι της είχε συμβεί και έμεινε μόνο.
Το μωρό δεν θα είχε επιβιώσει μόνο του στην παραλία, γιατί στην ηλικία αυτή χρειάζεται αφενός προστασία από τους θηρευτές, αφετέρου το γάλα υψηλών λιπαρών από τη μαμά του, εξηγεί η Γκερτς.
«Είχε πολλά κοψίματα και εκδορές, αλλά είναι δύσκολο να γνωρίζουμε τι ακριβώς συνέβη. Τα κοψίματα μπορεί να προήλθαν από άλλα ζώα, αλλά μπορεί να προήλθαν και από τα βράχια της παραλίας».
Οι σωτήρες της μικρής ήξεραν ακριβώς τι έπρεπε να κάνουν και μάλιστα γρήγορα.
Η Γκερτς και η ομάδα της άρχισαν να φροντίζουν –μεταξύ άλλων προσφέροντας αγκαλιές και χάδια– εντατικά και καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ώρου το μωρό για να το σώσουν.
Η ομάδα ξέρει πόσο απαιτητική είναι η φροντίδα ενός μικρού θαλάσσιου ίππου μετά την περυσινή της εμπειρία με ένα επίσης ορφανό αρσενικό, το οποίο όμως κατέληξε λόγω των σοβαρών τραυμάτων του και των επιπλοκών από τον υποσιτισμό.
Από τις 22 Ιουλίου το μωρό –ανώνυμο ακόμη– έχει κάνει εντυπωσιακή πρόοδο, λέει η Γκερτς: πλέον ζυγίζει 95 κιλά, πίνει γάλα από το μπιμπερό κάθε τέσσερις ώρες, κολυμπάει, οι περισσότερες εκδορές στο δέρμα του έχουν επουλωθεί και του αρέσει να «χουχουλιάζει» δίπλα στους φροντιστές του.
Ακόμη το μωρό χρειάζεται κάποιον δίπλα του 24 ώρες το 24ωρο σαν «παρένθετη μαμά του», λέει η Γκερτς, προσθέτοντας πως για τη φροντίδα του βοηθάει μια ομάδα ειδικών σε θαλάσσιους ίππους από όλη τη χώρα.
«Πρόκειται ξεκάθαρα για ομαδική προσπάθεια, με δεκάδες ανθρώπους να συνδράμουν στην ανατροφή της. Και όλοι θεωρούν τη φροντίδα της εξαιρετικά ανταποδοτική γιατί είναι πολύ ευαίσθητη και στοργική, σαν ένα τεράστιο κουτάβι», λέει.
«Βρέθηκα εκεί τις πρώτες δύο εβδομάδες της φροντίδας της και τη βρήκα πολύ τσαχπίνα, κάτι που θέλουμε να βλέπουμε στους ασθενείς μας», λέει η Ντενίζ Χίγκιμπόθαμ, ειδική από το SeaWorld του Σαν Ντιέγκο. «Είναι συγκλονιστικό το πόσο χαριτωμένη είναι. Συμπαθούσε αμέσως όποιον βρισκόταν δίπλα της».
Τα μέλη του κτηνιατρικού προσωπικού ταΐζουν και αγκαλιάζουν το μυστακοφόρο μωρό διαρκώς, ώστε να προσομοιώσουν τη στοργή που θα ένιωθε με τη μητέρα του. Σύμφωνα με την Γκερτς, καθώς το μωρό έχει συνηθίσει στην ανθρώπινη φροντίδα, όταν αναρρώσει πιθανότατα δεν θα απελευθερωθεί στη φύση, αλλά θα σταλεί σε ένα κέντρο άγριας ζωής ή ζωολογικό κήπο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Στην άγρια φύση οι θηλυκοί θαλάσσιοι ίπποι χρησιμοποιούν τον θαλάσσιο πάγο ως χώρο ανάπαυσης για τα μικρά τους, ενώ οι ίδιοι καταδύονται στον βυθό του ωκεανού προς αναζήτηση μαλακίων και αχιβάδων. Η απώλεια των θαλάσσιων πάγων της Αρκτικής λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για το είδος, σύμφωνα με το Επιστημονικό Κέντρο Αλάσκας της Αμερικανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας (US Geological Survey Alaska Science Center).
Πηγή: Washington Post
