Στο Ριχιμάκι της Φινλανδίας, οι μαθητές άφησαν στο σπίτι τα smartphones και τα τάμπλετ και πάνε για μάθημα με βιβλία, τετράδια, μολύβια και στυλό.
Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί αυτής της πόλης, ανήσυχοι για τον αντίκτυπο που έχουν οι οθόνες στα παιδιά και παρά το γεγονός ότι το φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα επαινείται για την ετοιμότητά του να εισάγει νέες τεχνολογίες στις αίθουσες, αποφάσισαν να κάνουν βήματα προς τα πίσω και προς τις παραδοσιακές μορφές μάθησης και διδασκαλίας.
Μέχρι πρόσφατα, πολλά σχολεία έδιναν δωρεάν φορητούς υπολογιστές σε όλους τους μαθητές, από την ηλικία των 11 ετών.
Το Ριχιμάκι, μια πόλη περίπου 30.000 κατοίκων, 70 χλμ βόρεια της πρωτεύουσας Ελσίνκι, από το 2018 είχε σταματήσει να χρησιμοποιεί τα περισσότερα βιβλία στα γυμνάσια. Ωστόσο, πλέον προσπαθεί κάτι διαφορετικό: να επιστρέψει στο στυλό και το χαρτί.
Η καθηγήτρια αγγλικών στο Γυμνάσιο Πογιολανρίνε, Μάια Καουνόνεν, εξήγησε στο Reuters ότι «οι νέοι χρησιμοποιούν τόσο πολύ τηλέφωνα και ψηφιακές συσκευές αυτές τις μέρες που δεν θέλουμε το σχολείο να είναι ένα από τα μέρη όπου τα παιδιά κοιτάζουν μόνο οθόνες», διότι οι συνεχείς αντιπερισπασμοί από τη χρήση ψηφιακών συσκευών κάνουν πολλά παιδιά νευρικά και πολύ δύσκολο να συγκεντρωθούν.
«Οι περισσότεροι μαθητές έκαναν τις ασκήσεις όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, ώστε να μπορούν στη συνέχεια να παίζουν παιχνίδια και να συνομιλούν σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης», είπε. «Σε ελάχιστο χρόνο άλλαζαν καρτέλες (tabs) στο πρόγραμμα περιήγησης. Oταν ο δάσκαλος ερχόνταν δίπλα τους, έλεγαν: “Ναι, έκανα την άσκηση”».
Τα τελευταία χρόνια, σε όλη την Φινλανδία, διαπιστώθηκε μια υποχώρηση των καλών μαθησιακών αποτελεσμάτων στα παιδιά. Ετσι, η κυβέρνηση σχεδίασε νέα νομοθεσία για την απαγόρευση της χρήσης συσκευών προσωπικής χρήσης, όπως τηλέφωνα, κατά τις σχολικές ώρες, για να μειώσει τον χρόνο έκθεσης των παιδιών στην οθόνη.
Μία από τις μαθήτριες της Καουνόνεν, η 14χρονη Ελε Σόκα είπε ότι δεν συγκεντρωνόταν πάντα κατά τη διάρκεια των σχολικών μαθημάτων, όταν αυτά γίνονταν με ψηφιακά μέσα. «Ορισμένες φορές παρασυρόμουν και πήγαινα σε άλλους ιστότοπους», είπε.
Ακόμη δύο μαθητές της Β’ Γυμνασίου, ο Μίκο Μαντίλα και η Ινκα Ουάρο, 14 ετών και οι δύο, τόνισαν ότι η συγκέντρωσή τους βελτιώθηκε από τότε που επέστρεψαν τα βιβλία. «Η ανάγνωση είναι πολύ πιο εύκολη και μπορώ να διαβάσω πολύ πιο γρήγορα από βιβλία», είπε ο Μίκο, αν και πρόσθεσε ότι το γράψιμο είναι ευκολότερο σε μια ψηφιακή συσκευή. «Και αν πρέπει να κάνεις τις εργασίες σου στο σπίτι αργά το βράδυ, είναι πιο εύκολο να σε πάρει ο ύπνος όταν δεν έχεις να κοιτάς απλά μια συσκευή», είπε η Ουάρο.
Σύμφωνα με τη Μίνα Πελτοπούρο, κλινική νευροψυχολόγο που συνεργάζεται με τις Αρχές της πόλης στην αλλαγή της σχολικής εκπαίδευσης που προωθείται, ο συνολικός χρόνος έκθεσης σε οθόνη θα πρέπει να μειωθεί στο ελάχιστο. Στη Φινλανδία, οι έφηβοι κατά μέσο όρο βρίσκονται μπροστά από μια οθόνη έως και έξι ώρες την ημέρα. Οπως επισημαίνει η Μίνα Πελτοπούρο, η υπερβολική ψηφιακή χρήση συνοδεύεται από σωματικούς και ψυχικούς κινδύνους, όπως προβλήματα με την όραση και αυξανόμενο άγχος.
«Το άλλο είναι το κάνει κανείς πολλά πράγματα ταυτόχρονα (multi-tasking), τόνισε η Πελτοπούρο. «Ο εγκέφαλος είναι πολύ ευάλωτος στο multi-tasking και ειδικά σε παιδιά νεαρής ηλικίας που δεν μπορεί κανένα να το διαχειριστεί καλά», συμπλήρωσε.
Πηγή: Reuters, ΑΠΕ-ΜΠΕ
