Η αρχική ερώτηση που δέχθηκε η αντιπρόεδρος Κάμαλα Χάρις στην πρώτη της σόλο συνέντευξη σε μεγάλο τηλεοπτικό δίκτυο την Τετάρτη τέθηκε ως ήπιο υποθετικό ερώτημα: Τι θα έλεγε στους πολλούς Αμερικανούς οι οποίοι δεν βλέπουν πώς οι οικονομικές προτάσεις της θα τους βοηθούσαν; «Αν είστε εργατικοί, τρέφετε όνειρα και φιλοδοξίες για αυτά που κάνετε, τότε εκτιμώ ότι ανήκετε στο σχέδιό μου», είπε η Χάρις, προτού κάνει μια παύση για να χαμογελάσει.
Η Κάμαλα Χάρις έχει αποδείξει ότι είναι πειθαρχημένη και αποτελεσματική ρήτορας, ακούραστη στην εκστρατεία της και γεμάτη ζωντάνια στις δημόσιες εκδηλώσεις της. Οι τηλεοπτικές συνεντεύξεις της, όμως, αποδείχθηκαν η αχίλλειος πτέρνα της Χάρις. Συνηθίζει να καθυστερεί την απάντηση, χρησιμοποιώντας νομική, ξύλινη και μπερδεμένη γλώσσα.
Η Χάρις κατάφερε να αποφύγει τέτοιες συνεντεύξεις μέχρι στιγμής στην εκστρατεία της για την προεδρία. Οι σύμβουλοί της εκτιμούν ότι η υποψήφια μπορεί να απευθυνθεί σε μεγαλύτερο αριθμό ψηφοφόρων μέσω μικρών εκδηλώσεων ενώπιον κοινού με τη συμμετοχή διασημοτήτων, καθώς και με τηλεοπτικά σποτ και βίντεο σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.
Η επιλογή της αυτή αποκαλύπτει, όμως, τη βαθύτερη αμηχανία της Χάρις απέναντι σε δημοσιογράφους, λες και ήταν ακόμη εισαγγελέας και προετοιμαζόταν για σκληρή αγόρευση συνηγόρου υπεράσπισης. Η καριέρα της Χάρις ως εισαγγελέως και μέλους της Επιτροπής Δικαστικών Υποθέσεων της Γερουσίας την προετοίμασε να είναι αυτή που θέτει τις σκληρές ερωτήσεις.
Οι επικριτές της υποστηρίζουν ότι η άρνησή της να παραχωρήσει συνεντεύξεις δείχνει ότι κρύβει μυστικά. Οταν δέχεται, την κατηγορούν ότι δεν διαθέτει την απαιτούμενη ευφυΐα. Ο Τύπος, από τη μεριά του, παραπονιέται θεωρώντας ότι κάθε υποψήφιος για την προεδρία οφείλει να είναι πρόθυμος να απαντήσει σε ερωτήσεις για το πρόγραμμά του.
Οπαδοί της Χάρις επισημαίνουν, όμως, ότι κάθε λέξη της αναλύεται εξονυχιστικά, ενώ οι δηλώσεις του αντιπάλου της, Ντόναλντ Τραμπ, γεμάτες υπονοούμενα, ανακρίβειες και παράπονα, περνούν ασχολίαστες. Για πολλούς, η ανισορροπία αυτή οφείλεται στον εγγενή σεξισμό της αμερικανικής κοινωνίας.
Η δύναμή της βρίσκεται στις ζωντανές εμφανίσεις ενώπιον κοινού, ιδίως όταν διαθέτει αντίπαλο. Εκεί, όπως έγινε στο ντιμπέιτ με τον Τραμπ, η Χάρις γνωρίζει πώς να εκμαιεύσει χειροκρότημα από το κοινό, πώς να τηρήσει μακρά παύση και να συλλάβει τα βλέμματα με μια θεατρική χειρονομία.
