Eχοντας διανύσει μια εντυπωσιακή πορεία στα κέντρα λήψης αποφάσεων της Ουάσιγκτον, η Ελληνοαμερικανίδα Μάγκι Γκουντλάντερ διεκδικεί τώρα με αξιώσεις μια έδρα στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Σε επιτελική θέση στον Λευκό Οίκο μέχρι πρότινος, η σύζυγος του Τζέικ Σάλιβαν –συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου Μπάιντεν– αναλύει στην «Κ» το όραμά της για την Αμερική και τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και περιγράφει το μακρύ ταξίδι της οικογένειάς της από την Αβδέλλα των Γρεβενών στις Ηνωμένες Πολιτείες.
– Από τη Γερουσία στον Λευκό Οίκο και τώρα, αν όλα πάνε καλά πίσω στο Κογκρέσο, πώς ήταν αυτή η πορεία και ποιες ήταν οι ενδιάμεσες στάσεις.
– Στον Λευκό Οίκο τα τελευταία τριάμισι χρόνια, ήμουν επικεφαλής του προγράμματος «Unity Agenda» του προέδρου Μπάιντεν, το οποίο ασχολείται αποκλειστικά με τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Αμερική σήμερα, για παράδειγμα την κρίση των οπιοειδών, την ψυχική υγεία και την εκπλήρωση των υποχρεώσεών μας προς τους βετεράνους. Υπηρέτησα επίσης για 11 χρόνια ως έφεδρος αξιωματικός πληροφοριών του Πολεμικού Ναυτικού και εργάστηκα ως ανώτερη σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής για τους γερουσιαστές Τζο Λίμπερμαν και Τζον Μακέιν. Επιπλέον, διετέλεσα βοηθός γενική εισαγγελέας στο Αντιμονοπωλιακό Τμήμα του υπουργείου Δικαιοσύνης υπό τον Μέρικ Γκάρλαντ.
– Ακούγοντας κανείς όλα αυτά τα πόστα ευλόγως αναρωτιέται γιατί αφήνετε μια τέτοια καριέρα για να διεκδικήσετε μια έδρα στο πιο διχαστικό Κογκρέσο της σύγχρονης ιστορίας των ΗΠΑ;
– Στο Νιου Χαμσάιρ παίρνουμε την έννοια της δημοκρατίας πολύ σοβαρά και παραμένω αισιόδοξη για το μέλλον αυτής της χώρας. Ο ρόλος μου στον Λευκό Οίκο, όπως ανέφερα, επικεντρώθηκε όλα αυτά τα χρόνια στην προώθηση της ατζέντας ενότητας του προέδρου. Είτε είναι κανείς Δημοκρατικός είτε Ρεπουμπλικανός, πρέπει να υπάρχει ενότητα για να αντιμετωπιστούν οι πιο σοβαρές προκλήσεις της Αμερικής. Καταφέραμε να περάσουμε πάνω από 400 διακομματικούς νόμους για να προωθήσουμε αυτήν ακριβώς την ατζέντα. Και για να απαντήσω στο ερώτημά σας, πιστεύω πραγματικά ότι το Κογκρέσο παραμένει ένας θεσμός όπου μπορεί και πρέπει να γίνεται ουσιαστική δουλειά προς όφελος του αμερικανικού λαού.
– Υπάρχει μια οικογενειακή παράδοση στην έδρα που διεκδικείτε στο Νιου Χαμσάιρ, σωστά;
– Ναι. Η μητέρα μου –που υπηρέτησε στην πολιτειακή Βουλή και στη συνέχεια έγινε υφυπουργός Εξωτερικών για Προξενικές Υποθέσεις υπό τον Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο– διεκδίκησε αυτή την έδρα όταν ήμουν μόλις δύο ετών. Εκείνη την εποχή, το σύνθημα του αντιπάλου της ήταν «η θέση της γυναίκας είναι στο σπίτι, όχι στη Βουλή» και το 1988, αυτό ήταν στην πραγματικότητα ένα νικητήριο σύνθημα. Αλλά κατά τη διάρκεια των προκριματικών εκλογών, το ανατρέψαμε. Ως πρώτη φορά υποψήφια, πιστεύω ότι αυτό που μας βοήθησε να κερδίσουμε τις προκριματικές ήταν η ίδια η ιστορία της οικογένειάς μου. Ο προπάππους μου ήρθε από την Αβδέλλα Γρεβενών στο Ελις Αϊλαντ, 16 χρόνων, χωρίς να μιλάει λέξη αγγλικά. Αρχισε να πλένει πιάτα στο ξενοδοχείο Waldorf Astoria στο Μανχάταν και μόλις εξασφάλισε τα πρώτα χρήματά του ανέβηκε στο Νιου Χαμσάιρ όπου η ελληνοαμερικανική κοινότητα τον αγκάλιασε. Αυτή ήταν η αρχή της πορείας της οικογένειάς μου. Πολλές από τις διαφημίσεις της καμπάνιας μας γυρίστηκαν στο οικογενειακό αγρόκτημα και όσο περισσότεροι άνθρωποι μάθαιναν την ιστορία μου, τόσο περισσότερη δυναμική αποκτούσαμε.
Το Δημοκρατικό Κόμμα είναι πραγματικά το κόμμα της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας. Πιστεύω ότι είμαστε στη σωστή πλευρά σε όλες τις σημαντικές προκλήσεις.
– Αυτή η δυναμική φαίνεται και στις δημοσκοπήσεις, είναι ιδιαιτέρως ευνοϊκές για εσάς.
– Οι δημοσκοπήσεις είναι ενθαρρυντικές, αλλά το Νιου Χαμσάιρ είναι μια πολιτεία εξαιρετικά ανταγωνιστική, επομένως θα εργαζόμαστε σκληρά μέχρι την τελευταία μέρα για να εξασφαλίσουμε και την τελευταία ψήφο. Η αντίπαλός μου είναι μία από τις πιο ακραίες υποψήφιες που έχουν διεκδικήσει ποτέ αξίωμα στο Νιου Χαμσάιρ, ενστερνιζόμενη πλήρως μια σκληρή αντικυβερνητική, ακροδεξιά ατζέντα.
– Ποιες νομίζετε ότι είναι οι προοπτικές για τους Δημοκρατικούς σε μια μάχη που θα κριθεί ψήφο με ψήφο;
– Στο Νιου Χαμσάιρ, οι ψηφοφόροι ανησυχούν πολύ για το Project 2025 το οποίο αντιλαμβάνονται ότι προωθεί ένα σκοτεινό και ριζοσπαστικό όραμα για τη χώρα μας. Σε αυτόν τον αγώνα, το Δημοκρατικό Κόμμα είναι πραγματικά το κόμμα της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας. Πιστεύω ότι είμαστε στη σωστή πλευρά σε όλες τις σοβαρές προκλήσεις.
– Αναφερθήκατε στη δημοκρατία. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτό που πραγματικά διακυβεύεται σε αυτές τις εκλογές είναι το μέλλον της ίδιας της δημοκρατίας. Συμφωνείτε;
– Nαι συμφωνώ. Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει εκφράσει επανειλημμένως την απροθυμία του να σεβαστεί τα εκλογικά αποτελέσματα, ξεκινώντας από το 2016 και συνεχίζοντας μέχρι το 2020. Οταν άρχισα αυτόν τον αγώνα, ήξερα από την αρχή ότι αν εκλεγώ, η τρίτη μέρα μου στη δουλειά θα είναι στις 6 Ιανουαρίου του 2025. Εκείνη την ημέρα, πρέπει να προστατεύσουμε την ειρηνική μετάβαση εξουσίας σε αυτή τη χώρα. Είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της αμερικανικής δημοκρατίας.
– Δεδομένης της ελληνοαμερικανικής κληρονομιάς σας στην οποία αναφερθήκατε, πώς προτίθεστε να υποστηρίξετε τα συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου στο Κογκρέσο;
– Το Κογκρέσο διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στις σχέσεις των χωρών μας. Στις αρχές της καριέρας μου όταν εργαζόμουν στη Γερουσία, απέκτησα προσωπική εμπειρία για το πώς μια μικρή, αφοσιωμένη ομάδα μελών του Κογκρέσου μπορεί να έχει τεράστιο αντίκτυπο στη σχέση μεταξύ των δύο χωρών μας, ειδικά όταν η συνεργασία γίνεται σε διακομματική βάση.
– Πώς βλέπετε τον ρόλο της Ελλάδας ως βασικού συμμάχου των Ηνωμένων Πολιτειών; Πώς σκοπεύετε να ενισχύσετε περαιτέρω τους δεσμούς μεταξύ των δύο χωρών;
– Θέλω να παίξω ρόλο στην εμβάθυνση της σχέσης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ελλάδας, σε κάθε τομέα. Το Κογκρέσο παρέχει πολλά εργαλεία για την ενίσχυση αυτής της εταιρικής σχέσης, είτε μέσω μιας διμερούς αμυντικής συνεργασίας, διπλωματικών προσπαθειών ή συνεργασίας σε πολυμερείς οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ. Η ενίσχυση αυτού του δεσμού είναι μία από τις βασικές προτεραιότητές μου. Θα συνεχίσω να καλλιεργώ αυτή την ισχυρή σχέση.
