Εδώ και τρεις εβδομάδες, το εστιατόριο Home Kitchen άνοιξε τις πόρτες του και η Μίμι Μοχάμεντ ήδη έχει αποστηθίσει τις δυσκολότερες συνταγές. Ωστόσο, για κάθε ενδεχόμενο, υπάρχει πάντα το μικρό τετράδιο πίσω από το ταμείο με τις χειρόγραφες οδηγίες. Οι περισσότερες συνταγές είναι δημιουργίες του Ανταμ Σίμοντς, καταξιωμένου σεφ, βραβευμένου με αστέρι Μισελέν. Οι μάγειρες και οι μαγείρισσες που βρίσκονται στην κουζίνα του, όπως η Μοχάμεντ, δεν συναντιούνται συχνά σε εστιατόρια τόσο επιτυχημένων σεφ. Ο Σίμοντς, όμως, αποφάσισε να ανοίξει ένα ασυνήθιστο κατάστημα: σχεδόν κάθε μέλος της ομάδας των 19 ανθρώπων έχει τουλάχιστον μία φορά στην πρόσφατη ζωή του βρεθεί χωρίς στέγη. «Το προσωπικό κάτω στην κουζίνα κάνει πολλά λάθη, αλλά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα», λέει ο Σίμοντς γελώντας, «το δεχόμαστε και μαθαίνουμε από αυτό».
Εκείνος κάθεται στον επάνω όροφο, σε ένα τραπέζι της σάλας. Ενα μεγάλο παράθυρο βλέπει τον εμπορικό δρόμο του Πρίμροουζ Χιλ, μιας γειτονιάς στο βόρειο Λονδίνο που αποπνέει βρετανική θαλπωρή. Η ιδέα έπεσε για πρώτη φορά πριν από τέσσερα χρόνια από τον Αλεξ Αντμας, διευθυντή του Soup Kitchen London, όπου ο Σίμοντς εργαζόταν ως μάγειρας στην αρχή της πανδημίας. Η πιο συνηθισμένη ερώτηση από αυτούς που έκαναν ουρά για φαγητό ήταν «μήπως ξέρεις για καμιά δουλειά;».
Σε πόλεις σε όλη τη Βρετανία και στον κόσμο, η έλλειψη στέγης και η ανεργία τρέφονται η μία από την άλλη. Οι περισσότεροι εργοδότες δεν θα προσλάβουν κάποιον που δεν έχει σταθερή διεύθυνση, πράγμα που σημαίνει ότι οι άστεγοι αδυνατούν να κερδίσουν τα χρήματα ώστε να στηρίξουν οικονομικά ένα σπίτι για να ζήσουν.
Το Home Kitchen σκοπεύει να σπάσει αυτόν τον κύκλο εκπαιδεύοντας άτομα ώστε να μπορέσουν να ακολουθήσουν μια καριέρα στον κλάδο των εστιατορίων. Πριν από την ημέρα των εγκαινίων, οι νεοφερμένοι παρακολούθησαν ένα μάθημα μαγειρικής διάρκειας τριών εβδομάδων και στη συνέχεια πέρασαν δύο εβδομάδες σε μια κουζίνα στο Megaro, το ξενοδοχείο πέντε αστέρων όπου ο Σίμοντς διορίστηκε πρόσφατα ως σεφ.
Οι περισσότεροι εργοδότες δεν θα προσλάβουν κάποιον που δεν έχει σταθερή διεύθυνση, πράγμα που σημαίνει ότι οι άστεγοι αδυνατούν να κερδίσουν τα χρήματα ώστε να στηρίξουν οικονομικά ένα σπίτι για να ζήσουν.
Οι εργαζόμενοι έχουν όλοι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης και κερδίζουν το βασικό μεροκάματο του Λονδίνου –13,15 λίρες (περίπου 16 ευρώ) την ώρα– συν ένα επίδομα για τις μετακινήσεις τους. Σε βάρδια παρέχονται και γεύματα.
Την ημέρα της συνέντευξης, το δείπνο περιείχε toad-in-the-hole, ένα παραδοσιακό βρετανικό πιάτο με λουκάνικα σε κουρκούτι πουτίγκας του Γιορκσάιρ, μακαρόνια με τυρί και τραγανές ψητές πατάτες. Παρασκευάστηκε από τον επικεφαλής σεφ, έναν από τους τέσσερις επαγγελματίες που επιβλέπουν τις λειτουργίες. Εάν οι εργαζόμενοι περάσουν μια δοκιμαστική περίοδο 90 ημερών, δικαιούνται ένα πλήρως αμειβόμενο ετήσιο πρόγραμμα πιστοποίησης στις μαγειρικές δεξιότητες από το Πανεπιστήμιο Ουεστμίνστερ Κίνγκσουεϊ.
Οι ιδρυτές μπόρεσαν να συγκεντρώσουν 350.000 στερλίνες (περίπου 420.000 ευρώ) σε μετρητά και δωρεές. Συνεργάστηκαν επίσης με πολλές άλλες φιλανθρωπικές οργανώσεις και οργανισμούς για να βοηθήσουν στην υποστήριξη του προσωπικού. Ο στόχος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού είναι, ωστόσο, να καταφέρει να γίνει αυτοσυντηρούμενος.
Η κουζίνα έχει ελάχιστη ομοιότητα με την εξαντλητική, υψηλής πίεσης ατμόσφαιρα που απεικονίζεται σε τηλεοπτικές σειρές όπως το «The Bear» ή το «Boiling Point», όπου ο επικεφαλής σεφ κατέρρευσε από καρδιακή προσβολή. «Πρέπει να οικοδομήσουμε την εμπιστοσύνη τους. «Πρέπει να τους επιτρέψουμε να κάνουν λάθη, όπως να δίνει κάποιος άνηθο όταν του ζητήθηκε μαϊντανός. Οι βετεράνοι διευθυντές πρέπει να έχουν ενσυναίσθηση. Να καταλαβαίνουν και να διδάσκουν με υπομονή», υπογράμμισε ο Σίμοντς.
