ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ – ΒΗΡΥΤΟΣ. Ξημερώματα σήμερα, Τετάρτη, μία ώρα και ένα τέταρτο μετά τα μεσάνυχτα, μία βόμβα πλήττει την Νταχίγια, στα νότια προάστια της Βηρυτού, που αποτελούν προπύργιο της Χεζμπολάχ στην πρωτεύουσα του Λιβάνου. Ο κρότος δυνατός. Λίγα λεπτά αργότερα ακολουθεί ακόμη ένας, ισχυρότερος, που τραντάζει συθέμελα την πόλη. Ενα μαύρο σύννεφο καπνού υψώνεται από το σημείο της επίθεσης. Δεν έχει γίνει γνωστό αν οι κάτοικοι πρόλαβαν να εκκενώσουν την περιοχή, μετά τις σχετικές ανακοινώσεις του ισραηλινού στρατού.
Η Βηρυτός ζει στους ρυθμούς αυτούς από την προηγούμενη εβδομάδα. Η επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ με πυραύλους που έγιναν ορατοί ακόμα και από τον ουρανό της πόλης δεν φαίνεται να ανέκοψε ούτε για ένα βράδυ την εκστρατεία του Ισραήλ και την καινούργια αυτή πραγματικότητα.
Γρήγορη κλιμάκωση
Κάθε πτυχή στη ζωή της πόλης με τους περίπου ένα εκατομμύριο κατοίκους έχει επηρεαστεί. Ο Αχμαντ φεύγει σε δύο ημέρες για το Κατάρ, στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στην οποία εργάζεται. Δεν θα επέλεγε ποτέ, όπως είπε στην «Κ», να εγκαταλείψει την πόλη του, ωστόσο δεν μπορεί να αντέξει άλλο, ούτε σε οικονομικό ούτε σε ψυχολογικό επίπεδο. «Είμαι ανήσυχος, λυπημένος, θυμωμένος, φοβισμένος. Τα πάντα. Αυτό που συμβαίνει είναι άνευ προηγουμένου. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι η κατάσταση θα κλιμακωθεί τόσο γρήγορα».
Οπως είπε ο 35χρονος άνδρας, καθώς η διπλωματική λύση φαίνεται να απομακρύνεται, για τον ίδιο εχθρός τώρα είναι μόνο το Ισραήλ. «Προφανώς έχουμε πρόβλημα με την ιδεολογία της Χεζμπολάχ. Οποιο όμως και να είναι το πρόβλημα αυτό, θα το λύσουμε στο εσωτερικό μας. Αυτή τη στιγμή είναι Λιβανέζοι και υπερασπίζονται τη γη μας».
«Ολοι θέλουν να φύγουν»
Ο Αχμαντ θα προστεθεί στους περισσότερους από 500.000 Λιβανέζους που έχουν αφήσει την πατρίδα τους για να δουλέψουν στο εξωτερικό και να υποστηρίξουν τις οικογένειές τους. «Αν δεν είχα οικογενειακό ζήτημα, δεν θα έφευγα». Περίπου το 1/3 της οικονομίας του Λιβάνου (30%) στηρίζεται στα εμβάσματα. Πρόκειται, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, για το τρίτο μεγαλύτερο ποσοστό στον κόσμο.
«Ολοι θέλουν να φύγουν τώρα! Εχουμε αντέξει πάρα πολλά. Δεν πάει άλλο. Θέλουμε ειρήνη», είπε η 32χρονη Ρίμα, ιδιοκτήτρια καφέ. «Ανοιξα το καφέ πριν από δύο χρόνια. Είναι πολλά τα προβλήματα. Ανοίγουμε και κλείνουμε όλη την ώρα. Δεν μπορώ να ελέγξω την επιχείρησή μου».
Τα εισοδήματα των κατοίκων έχουν αρχίσει ήδη να μειώνονται σταδιακά τον τελευταίο χρόνο, μετά την εισβολή του Ισραήλ στη Γάζα. Δεν υπάρχουν πλέον τουρίστες, πολλοί νέοι επαγγελματίες μεταναστεύουν, ενώ τις τελευταίες δύο εβδομάδες βάζουν προσωρινό τουλάχιστον λουκέτο και πολλά εστιατόρια και καφέ.
Ο Σερμπίλ σκέφτεται να κλείσει και αυτός την πιτσαρία του, καθώς κανείς πλέον δεν έρχεται στο μαγαζί του. «Μάλλον θα το κλείσω. Πόλεμο έχουμε. Δεν βγαίνει έξω ο κόσμος». Οπως χαρακτηριστικά είπε, δεν θυμάται καν πόσες φορές έπρεπε να κλείσει το μαγαζί του εξαιτίας των συγκρούσεων, ενώ η πιτσαρία του είχε διαλυθεί στην έκρηξη του λιμανιού της Βηρυτού το 2020. «Εμείς οι Λιβανέζοι το έχουμε συνηθίσει».
Ο Μοχάμαντ, πρόσφυγας από τη Συρία που ζει τα τελευταία 20 χρόνια στη Βηρυτό, φοβάται και αυτός ότι η επιχείρηση στην οποία εργάζεται θα κλείσει και θα χάσει τη δουλειά του. «Είμαι θυμωμένος. Ολος ο κόσμος μάς παρακολουθεί να χάνουμε τα πάντα».
