Ο θάνατος του Χασάν Νασράλα, του ηγέτη της σιιτικής οργάνωσης Χεζμπολάχ, «γιορτάστηκε» στο Ισραήλ όσο λίγα πράγματα. Για τους Ισραηλινούς, ο Νασράλα δεν ήταν απλώς ένας τρομοκράτης, ήταν «ο τρομοκράτης». Το πιο μισητό ίσως πρόσωπο για τρεις δεκαετίες, που θεωρούνταν υπεύθυνο για εκατοντάδες θανάτους Ισραηλινών, Αμερικανών και άλλων. Ωστόσο, πίσω από τη δολοφονία του πιθανόν υποκρύπτονται τα σχέδια του Μπέντζαμιν Νετανιάχου να αναδιαμορφώσει την εικόνα της Μέσης Ανατολής και να την φέρει πιο κοντά και περισσότερο ευνοϊκά διακείμενη στο Ισραήλ.
Αυτό εκτιμά το Politico -και ο αναλυτής του Τζέιμι Ντέτμερ- που σημειώνει ότι οι εορτασμοί στο Τελ Αβίβ μετά την ανακοίνωση του θανάτου του Χασάν Νασράλα άφηναν την εντύπωση ότι πολλοί ένιωσαν ότι δόθηκε απάντηση στην επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023, εκείνη που έγινε η αφορμή για τον αιματηρό πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας, ο οποίος έχει κοστίσει τη ζωή σχεδόν 42.000 ανθρώπων.
Το βασικό ερώτημα που γεννιέται, όμως, έχει να κάνει με το ποιος είναι ο επόμενος στόχος του Ισραηλινού πρωθυπουργού και τι προσπαθεί να πετύχει με τις χερσαίες επιχειρήσεις στον Λίβανο, εκτός από το να εκκαθαρίσει την περιοχή από τη Χεζμπολάχ, την οποία θεωρεί απειλή για την ασφάλεια του Ισραήλ.
Ο ίδιος ο Νετανιάχου έχει δηλώσει -και το επανέλαβε και από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ- ότι απώτερος στόχος του είναι να υπονομεύσει τη θρησκευτική ηγεσία της Τεχεράνης, να εμποδίσει το Ιράν να χρηματοδοτεί τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ και του Χούθι της Υεμένης. Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο αναλυτής αυτό μπορεί να αποδειχθεί πολύ επικίνδυνο παιχνίδι. Και φέρνοντας ως παράδειγμα την αποτυχία των ΗΠΑ στο Ιράκ, σημειώνει ότι η Μέση Ανατολή «έγινε πολύ συχνά το νεκροταφείο φιλόδοξων σχεδίων και χλεύασε όσους προσπαθούν να εφαρμόσουν μεγάλα οράματα. Από τους αρχαίους Ρωμαίους και τους Βρετανούς ιμπεριαλιστές έως τους Αμερικανούς βαρόνους του πετρελαίου».
Αλλά ο Νετανιάχου πιθανώς πιστεύει ότι η συντριβή της Χεζμπολάχ και η εξουδετέρωση του Ιράν θα τον λυτρώσει από τις κατηγορίες ότι δεν μπόρεσε να αποτρέψει τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου.
Μπορεί, όμως, αυτό να έχει καλό τέλος; Το παρελθόν δείχνει ότι αυτό δεν μπορεί να ισχύσει και μια μεγάλη επιχείρηση και εισβολή στον Λίβανο μπορεί να οδηγήσει σε τέλμα.
Σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό του Ισραήλ, Εχούντ Ολμερτ, επικριτή του Νετανιάχου, η συμπεριφορά του είναι ακατανόητη. «Δεν καταλαβαίνω ποια είναι ακριβώς η στρατηγική εδώ», είπε στο Politico. «Πρέπει να υπάρχει κάτι περισσότερο από την απλή εντολή να σταλούν τανκς στα σύνορα για να δικαιολογηθεί η στρατηγική που κρύβεται πίσω από αυτό». Και ενώ αναγνωρίζει τα επιτεύγματα του Ισραήλ που βασίζονται στις μυστικές υπηρεσίες, εκτιμά ότι ότι «ο Μπίμπι τώρα παρασύρεται».
«Πού οδηγεί αυτή η εισβολή; Κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει ότι οι ισραηλινές δυνάμεις μπορούν να πολεμήσουν στους ποταμούς Λιτάνι και Αουαλί. Μετά τι; Ποιο είναι το τελικό παιχνίδι; Θα μείνουμε εκεί για πάντα για να προστατεύσουμε το νότιο τμήμα του Ισραήλ; Θα σκεφτούμε να χτίσουμε οικισμούς εποίκων στο νότιο Λίβανο; Κάποιοι αρχίζουν να μιλούν για στόχευση των Ιρανών ηγετών», λέει.
«Αυτό είναι γελοίο, κατά τη γνώμη μου. Ο Αλί Χαμενεΐ είναι ένας βάναυσος δεσπότης, αλλά είναι νόμιμος ηγέτης ενός κράτους μέλους των Ηνωμένων Εθνών. Το Ισραήλ δεν στοχεύει νόμιμους ηγέτες κρατών… Αλλά οι άνθρωποι παρασύρονται».
Ο πρωθυπουργός Νετανιάχου πάντως δεν είναι μόνος του. Οι υπερεθνικιστές του Ισραήλ επιχειρηματολογούν υπέρ της προσάρτησης του νότιου Λιβάνου και της αποκατάστασης του «Ισραήλ της Βίβλου». Ο Νετανιάχου δεν προσυπέγραψε ποτέ τη μεσσιανική προσπάθεια προσάρτησης του νότιου Λιβάνου, αλλά έχει από καιρό υποστηρίξει ότι ο πραγματικός εχθρός είναι το Ιράν, το «κεφάλι του χταποδιού», όπως λέει. Και η ηγεσία του στρατού εκπονεί διαρκώς πολεμικά σχέδια.
Αυτό που ακόμη είναι ασαφές είναι αν οι ΗΠΑ, ασκώντας πίεση, μπορούν να αποτρέψουν έναν μεγάλο περιφερειακό πόλεμο, που θα διέλυε τον Λίβανο. Και ποια είναι τα σχέδια του Νετανιάχου για να απαντήσει στην πυραυλική επίθεση του Ιράν. Και αυτό μόνο ο χρόνος μπορεί να το δείξει.
