Οσο καθυστερούν τα αντίποινα στο Ιράν, τόσο αργεί και η αντεπίθεση της Τεχεράνης. Εκ του αποτελέσματος, το διάστημα που μεσολαβεί είναι ωφέλιμος χρόνος για την επιχείρηση του Ισραήλ στον Λίβανο, η οποία με τη σειρά της είναι ικανή να δώσει το σχήμα της απάντησης στο Ιράν.
Η επόμενη φάση στη σύγκρουση του Ισραήλ με την Τεχεράνη εν μέρει συνδέεται με το ερώτημα ποιος είναι ο στόχος της κυβέρνησης του Μπέντζαμιν Νετανιάχου στα βόρεια σύνορα. Η ηγετική ομάδα της Χεζμπολάχ έχει αποδεκατιστεί και οι στρατιωτικές ικανότητες της οργάνωσης έχουν μειωθεί αισθητά.
Οσο περνάει ο χρόνος τόσο πιο ρεαλιστικό καθίσταται το σενάριο μιας διαπραγμάτευσης για κατάπαυση του πυρός με τη Χεζμπολάχ.
Απόσυρση και εκεχειρία
Πληροφορίες θέλουν μάλιστα την οργάνωση να εξετάζει την απόσυρση των δυνάμεων από τα σύνορα, γεγονός που θα επέτρεπε στους 60.000 εκτοπισμένους Ισραηλινούς να επιστρέψουν στα σπίτια τους, στο βόρειο Ισραήλ.
Ομως, σε αυτή την περίπτωση η Χεζμπολάχ θα αξιοποιούσε την κατάπαυση του πυρός για να ανασυνταχθεί με τη βοήθεια και του Ιράν, το οποίο σε αυτή τη φάση παρακολουθεί τις εξελίξεις αναμένοντας την απάντηση του Ισραήλ στην επίθεση της Τεχεράνης με σχεδόν 200 βαλλιστικούς πυραύλους εις βάρος του.
Αν στόχος του Ισραήλ είναι η πλήρης εξάλειψη της Χεζμπολάχ, ώστε να τερματιστεί η ένοπλη παρουσία της ως κράτους εν κράτει στον Λίβανο, τότε η κατάπαυση του πυρός δεν είναι ακόμη κοντά, παρά τη δυσκολία του εγχειρήματος – η εναπομείνασα στρατιωτική ικανότητα της Χεζμπολάχ, η επιρροή της οργάνωσης στον πληθυσμό του Λιβάνου η οποία θα βαίνει αυξανόμενη όσο το Ισραήλ σφυροκοπά τη χώρα, η υποστήριξη του Ιράν και η πολυδιάσπαση του ισραηλινού στρατού σε Λίβανο, Γάζα και Δυτική Οχθη δυσχεραίνουν τις προοπτικές της επιχείρησης προς αυτή την κατεύθυνση.
Σε κάθε περίπτωση, όσο η κυβέρνηση Νετανιάχου συνεχίζει την εκστρατεία στον Λίβανο και αποδυναμώνει τη Χεζμπολάχ, το Ισραήλ στέλνει ήδη ένα ισχυρό μήνυμα σε μορφή απάντησης στο Ιράν.
Η πρόοδος της επιχείρησης στον Λίβανο είναι μάλιστα βασικό επιχείρημα όσων ενθαρρύνουν το Ισραήλ να αντεπιτεθεί με σύνεση στο Ιράν.
Μία από τις εισηγήσεις, σε αυτό το πλαίσιο, είναι να επιλέξει ιρανικές υποδομές όπου κατασκευάζονται και αποθηκεύονται πύραυλοι και drones, σε μια επίθεση η οποία δεν θα ερμηνευόταν ως μεγάλη κλιμάκωση κι έτσι θα μετρίαζε το ρίσκο γύρω από μια ανταπάντηση της Τεχεράνης.
Στον αντίποδα, αντιπαραγωγικό θα θεωρούνταν ένα πλήγμα σε πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, ως εξέλιξη η οποία θα είχε συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία, ιδίως αν η Τεχεράνη προχωρούσε σε αντίποινα εναντίον πετρελαϊκών υποδομών στις χώρες του Κόλπου.
Κατ’ επέκταση, υψηλής επικινδυνότητας θα ήταν ένα προληπτικό ισραηλινό χτύπημα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, το οποίο αφενός δεν είναι απολύτως σαφές αν έχει πάρει την απόφαση να δημιουργήσει πυρηνικά όπλα, αφετέρου μια αντίστοιχη επίθεση θα το οδηγούσε τελικά με βεβαιότητα σε αυτή την απόφαση.
Υψηλό ρίσκο
Υπάρχει άλλωστε η άποψη ότι αν το Ισραήλ πιέσει υπερβολικά το Ιράν και το υποχρεώσει να εκπέμψει εικόνα αδυναμίας, θα ενισχύσει το κίνητρο της Τεχεράνης για την ανάληψη ρίσκου – με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την εξέλιξη της σύγκρουσης στην περιοχή.
Είναι ο κίνδυνος που επικαλούνται όσοι συστήνουν στο Ισραήλ να πλήξει περισσότερο τους πληρεξουσίους και λιγότερο το Ιράν. Γι’ αυτό και στα σενάρια της ισραηλινής απάντησης συναντάει κανείς προτάσεις όπως η κλιμάκωση απέναντι στους Χούθι με την υποστήριξη και των ΗΠΑ – εξέλιξη η οποία θα ήταν ούτως ή άλλως ευεργετική για την παγκόσμια οικονομία, μια και οι αντάρτες της Υεμένης δημιουργούν επιπλοκές στη διεθνή εφοδιαστική αλυσίδα συντελώντας στις υψηλές τιμές των προϊόντων.
Το Ισραήλ συνεχίζει να σφυροκοπά τη Χεζμπολάχ. Οσο δεν απαντάει στο Ιράν, συντηρεί τον γρίφο μιας προαναγγελθείσας επίθεσης, μαζί με την προσδοκία ότι θα είναι ελεγχόμενη για την παγκόσμια σταθερότητα – κάτι το οποίο ουδείς μπορεί να διαβεβαιώσει.
