Tο Μαζάν είναι μια πόλη βγαλμένη από καρτ ποστάλ. Ενα μικρό μεσαιωνικό χωριό καρφιτσωμένο σε έναν λόφο, περιτριγυρισμένο από αμπέλια, που βλέπει το ανεμοδαρμένο Μοντ Βεντού να ορθώνεται στο βάθος. Πλέον έχει γίνει γνωστό ως το μέρος στο οποίο η Ζιζέλ Πελικό ναρκωνόταν επί σειρά ετών από τον σύζυγό της και προσφερόταν σε άγνωστους άνδρες για σεξουαλική επαφή. Τον περασμένο μήνα 51 άνδρες δικάστηκαν στην Αβινιόν, οι περισσότεροι με την κατηγορία του βιασμού της Πελικό. Περίπου 15 από αυτούς, συμπεριλαμβανομένου του πρώην πια συζύγου της, Ντομινίκ Πελικό, δήλωσαν ένοχοι.
Οι υπόλοιποι δήλωσαν πως έκαναν μεν σεξ μαζί της, αλλά πως αρνούνται τις κατηγορίες περί βιασμού. Οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι ο σύζυγος ήταν εκείνος που τους έβαλε στο υπνοδωμάτιο, λέγοντάς τους πως θα κάνουνε τρίο και ότι πίστευαν πως η Πελικό προσποιούνταν την κοιμισμένη ως μέρος κάποιας φαντασίωσης του ζευγαριού.
Παρ’ όλα αυτά η δίκη τάραξε τη χώρα, εγείροντας σοβαρά και άβολα ερωτήματα σχετικά με τις σχέσεις ανδρών και γυναικών και την υπερίσχυση της κουλτούρας του βιασμού. Κι όπως είναι φυσικό, το επίκεντρο του «σεισμού» είναι το ίδιο το Μαζάν. Εδώ, στην κοινότητα των 6.300 ατόμων, η ιστορία δεν είναι απλώς τρομακτική, αλλά έχει ένα αβάσταχτα προσωπικό βάρος.
«Δεν μιλάμε για κάτι που έγινε στην άλλη άκρη του κόσμου», δήλωσε η 72χρονη Ελιζαμπέτ Κενίγκ, που ζει λίγα τετράγωνα μακριά από το σπίτι του ζευγαριού, έξω από το οποίο συνήθιζε να περνάει συχνά βγάζοντας βόλτα τον σκύλο της. «Είναι κάτι που έγινε στο σπίτι μου. Νιώθω σαν να συνέβη στην οικογένειά μου».
Την προηγούμενη εβδομάδα η Κενίγκ οδήγησε μέχρι την κοντινή Αβινιόν για να παραστεί στη διαβόητη «δίκη των βιασμών του Μαζάν» μαζί με την εγγονή της. «Εφυγα κόκκινη σαν παπαρούνα από την οργή», δήλωσε. Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας φανταζόταν τον τρόμο που θα ένιωθε εάν μάθαινε πως ένα μέλος της οικογένειάς της κακοποιεί τα παιδιά ή τα εγγόνια της με αυτόν τον τρόπο. «Με βαραίνει προσωπικά αυτή η ιστορία», κατέληξε.
Η Ζιζέλ Πελικό ναρκωνόταν επί σειράν ετών από τον σύζυγό της Ντομινίκ και προσφερόταν σε άγνωστους άνδρες για σεξουαλική επαφή.
Σχεδόν το ένα τρίτο των κατοίκων του Μαζάν είναι συνταξιούχοι που απολαμβάνουν το ήπιο προβηγκιανό κλίμα και την ήρεμη ζωή του χωριού, σε συνδυασμό με την εύκολη πρόσβαση στις υπηρεσίες και την πολιτισμική σκηνή της πόλης. Αυτό ήταν που τράβηξε και τους Πελικό στην περιοχή το 2013, όταν η Ζιζέλ συνταξιοδοτήθηκε από την εταιρεία για την οποία δούλευε στο Παρίσι.
Νοίκιασαν ένα σπίτι με ανοιχτό κίτρινο χρώμα, πισίνα και κήπο όπου περνούσαν τα καλοκαίρια τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Δίπλα στο σπίτι βρίσκεται το αθλητικό κέντρο της πόλης, στο πάρκινγκ του οποίου ο Ντομινίκ Πελικό συναντούσε τους επίδοξους βιαστές της γυναίκας του για να μην τραβάει τις υποψίες των γειτόνων. Υστερα τους συνόδευε στο σπίτι και τους ζητούσε να γδυθούν στην κουζίνα ώστε να μπορούν να φύγουν γρήγορα σε περίπτωση που η σύζυγός του ξυπνήσει. Από εκεί τους οδηγούσε στην κρεβατοκάμαρα όπου η Ζιζέλ κοιμόταν, συχνά ροχαλίζοντας δυνατά.
Η αστυνομία σχημάτισε λίστα 83 ατόμων, μελετώντας τα αμέτρητα βίντεο που βρήκε στον υπολογιστή του Πελικό. Κατάφερε ωστόσο να ταυτοποιήσει και να εντοπίσει μόνο 51. Από αυτούς, μόνο 3 ήταν από το Μαζάν κι οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους ζούσαν σε ακτίνα 60 χιλιομέτρων.
Αυτό έχει αφήσει μια πικρή καχυποψία στους κατοίκους της μικρής πόλης. «Παραδέχομαι πως καμιά φορά όταν είμαι στο ταχυδρομείο ή κάπου αλλού κοιτάζω τους άνδρες διερευνητικά», είπε η κ. Κενίγκ. «Και αναρωτιέμαι, μήπως αυτός ο τύπος επισκέφθηκε τη μαντάμ Πελικό;».
Σε πρόσφατη διαδήλωση ανάμεσα στα αμπέλια και τις ελιές, τα συνθήματα αντηχούσαν το σοκ και τον τρόμο που έσπειρε η υπόθεση στη μικρή πόλη, αλλά και την ελπίδα πως αυτή μπορεί να αποτελέσει την αρχή μιας ριζικής μεταστροφής της γαλλικής κοινωνίας. Δύο φίλες κρατούσαν λευκά τριαντάφυλλα. Δεν γνώρισαν ποτέ την Πελικό πριν εγκαταλείψει την πόλη. Την ευχαριστούσαν όμως για το θάρρος της να ζητήσει η δίκη της να γίνει δημόσια και ελπίζουν πως θα γίνει σύμβολο της αλλαγής.
