Διμερής αμυντική συμφωνία, στρατηγικός διάλογος και συνάντηση με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπαιντεν στον Λευκό Οίκο μέσα σε λίγους μήνες. Χτίζοντας μεθοδικά συμμαχίες και προσφέροντας λύσεις σε σύνθετα ζητήματα, η Κυπριακή Δημοκρατία έχει μετατραπεί σε έναν από τους βασικούς στρατηγικούς εταίρους των Ηνωμένων Πολιτειών στην περιοχή, και μάλιστα σε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία, κατά την οποία οι Αμερικανοί ζυγίζουν προσεχτικά εχθρούς και φίλους.
Η πρόσκληση που, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, έλαβε ο Νίκος Χριστοδουλίδης από τον Αμερικανό ομόλογο του, για επίσημη συνάντηση στο Οβάλ Γραφείο την Τετάρτη 30 Οκτωβρίου στις 3:30 τοπική ώρα, είναι αποτέλεσμα τεσσάρων παραγόντων.
Του εξαιρετικά θετικού προφίλ που έχει οικοδομήσει ο κ. Χριστοδουλίδης στην Ουάσιγκτον, μέσω της συνεπούς στάσης που έχει επιδείξει από τότε που ανέλαβε την προεδρία, και των επαφών που έχει καλλιεργήσει διεθνώς. Όπως λένε στην αμερικανική πρωτεύουσα «ο κ. Χριστοδουλίδης μιλάει με όλους για όλα και έχει αποδείξει ότι ξέρει να κρατά τις δύσκολες ισορροπίες». Με σαφή δυτικό προσανατολισμό αλλά και ταυτόχρονα πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, που αποδεικνύεται πολύ χρήσιμη σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Δεύτερος παράγοντας που συνετέλεσε στην απόφαση του Λευκού Οίκου να σπάσει το άτυπο «εμπάργκο» των 28 ετών από την τελευταία φορά που πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας πέρασε το κατώφλι του Λευκού Οίκου, ήταν ασφαλώς η διεθνής συγκυρία της τεράστιας κρίσης στην Μέση Ανατολή που ανέδειξε και επιβεβαίωσε την χρησιμότητα της. Όπως ακριβώς αποφάσισαν οι Αμερικανοί να αναδείξουν την Αλεξανδρούπολη λόγω της απροθυμίας της Τουρκίας να σταθεί στο ύψος των νατοϊκών περιστάσεων στον πόλεμο της Ουκρανίας, έτσι τώρα αποφάσισαν να επενδύσουν στην Κύπρο μιας και ο μοναδικός νατοϊκός σύμμαχος τους τόσο κοντά στην εστία της κρίσης, αντί να τους παρέχει διευκολύνσεις, ευθυγραμμίζεται πλήρως με την Χαμάς και την Χεζμπολαχ. Ο ανθρωπιστικός διάδρομος, εξέλιξη τεράστιας σημασίας για τις ΗΠΑ -όπως διεφάνη και από το γεγονός ότι αναφέρθηκε σε αυτόν ο Πρόεδρος Μπαιντεν κατά την ομιλία του για την «Κατάσταση της Ένωσης» -ήταν μια σαφής ένδειξη ότι οι δυνατότητες της Κύπρου δεν είχαν αξιοποιηθεί επαρκώς. Λιμάνια, αεροπορικές βάσεις, υποδομές, εκκενώσεις, ανθρωπιστική βοήθεια, διπλωματικές πρωτοβουλίες, και κυρίως διάθεση συνεργασίας.
Just in:@POTUS invited @CyprusPresident @Christodulides to the White House on Wednesday, marking a significant milestone in the evolving strategic relationship between the two countries. This visit underscores Cyprus’s pivotal role in regional stability and highlights the growing…
— Lena Argiri (@lenaargiri) October 27, 2024
Τρίτον, καθοριστικές ήταν οι συντονισμένες ενέργειες της πρέσβεως των ΗΠΑ στην Λευκωσία Τζουλι Φισερ, η οποία εργάζεται συστηματικά για την τοποθέτηση της Κυπριακής Δημοκρατίας στο επίκεντρο της αμερικανικής στρατηγικής σκέψης στην Ανατολική Μεσόγειο. Η κ. Φισερ μεταξύ άλλων έχει αναλάβει και πολλαπλές πρωτοβουλίες προκειμένου η Κύπρος να μπει στα ραντάρ μελών του Κογκρέσου, πρωτοβουλίες που ήδη έχουν παράξει τα πρώτα αποτελέσματα καθώς νομοθέτες και από τα δυο κόμματα έχουν αρχίσει να προσθέτουν την Κύπρο ως σταθμό στις επισκέψεις τους στην περιοχή, κάτι που για όσους γνωρίζουν έχει τεράστια σημασία και βαρύτητα. Το αμερικανικό στρατιωτικό αποτύπωμα στην Κύπρο, την καθιστά εκ των πραγμάτων έναν τόπο ιδιαίτερης σημασίας για τον αμερικανικό παράγοντα.
Τέταρτον έχει εκλείψει πλήρως η ανησυχία των Αμερικανών για τις σχέσεις της Κύπρου με την Ρωσία και πλέον δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία για τον προσανατολισμό της. Η συνεργασία, μεταξύ άλλων, της Κυπριακής κυβέρνησης με το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης και το FBI – κλιμάκια των οποίων βρίσκονται εκεί κατόπιν πρόσκλησης του κ. Χριστοδουλιδη- για την από κοινού αντιμετώπιση της διαφθοράς και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος είναι μια εξέλιξη που έχει εκτιμηθεί ιδιαιτέρως στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Ο κ. Χριστοδουλίδης από όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας είχε υιοθετήσει στις διεθνείς επαφές και σε όλες τις διπλωματικές πρωτοβουλίες την αρχικά τολμηρή στάση, ότι η Κύπρος δεν είναι πρόβλημα (εννοώντας το κυπριακό) αλλά μπορεί να είναι λύση (άλλων προβλημάτων). Επρόκειτο για μια ορθή απόφαση, που αντανακλά το σωστό πολιτικό αισθητήριο του, καθώς σήμερα αυτή η προσέγγιση είναι η κυρίαρχη τόσο στην αμερικανική κυβέρνηση και το Κογκρέσο όσο και στις σοβαρότερες δεξαμενές σκέψης της Ουάσιγκτον.
