Ηταν περίπου επτά το απόγευμα όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου. «Είσαι έτοιμος για μια περιπέτεια;» είπε η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής. Ενστικτωδώς απάντησα «ναι». «Απόψε θα δεις από κοντά το μεγαλύτερο τούνελ της Χεζμπολάχ στον νότιο Λίβανο, να είσαι στο σημείο συνάντησης σε τρεις ώρες, καλή τύχη», είπε.
Στις δέκα το βράδυ ήμουν στην πόλη Κιριάτ Σμονά, η οποία απέχει περίπου ενάμιση χιλιόμετρο από τα σύνορα και έχει εκκενωθεί εδώ και μήνες, και περίμενα στο προκαθορισμένο σημείο.
Λίγα λεπτά αργότερα, εμφανίστηκαν οι στρατιώτες ενός αερομεταφερόμενου τάγματος του ισραηλινού στρατού, οι κομάντος που θα συνόδευαν τη μικρή ομάδα δημοσιογράφων στο πολεμικό μέτωπο του νοτίου Λιβάνου.
Μετά από μία σύντομη ενημέρωση, επιβιβαστήκαμε στα στρατιωτικά οχήματα τύπου HUMVEE και ξεκινήσαμε για το συνοριακό πέρασμα. Στην πορεία μάθαμε ότι κατευθυνόμαστε στο χωριό Ραμπ Αλ Ταλαντίν, ένα σιιτικό προπύργιο που απέχει περίπου 2,5 χιλιόμετρα από τα σύνορα, μέσα στο έδαφος του Λιβάνου.
Μάθαμε, ακόμη, ότι η περιοχή στην οποία κατευθυνόμαστε είναι ένα ενεργό πεδίο μάχης με εισερχόμενα πυρά διαφόρων τύπων. «Μπορεί να μας ρίξουν με πυρά τυφεκίων, RPG ή να βάλλουν προς το μέρος μας ελεύθεροι σκοπευτές», προειδοποιεί ο ταγματάρχης που είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια του κομβόι.
«Ο,τι κι αν γίνει, μην απομακρυνθείτε από την ομάδα», μας λέει.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, όμως, είναι οι αντιαρματικές ρουκέτες. Ετσι, μόλις περάσαμε τα σύνορα, ο διοικητής της αποστολής επέβαλε πλήρη συσκότιση. Τα HUMVEE έσβησαν τα φώτα πορείας, μας ζητήθηκε να απενεργοποιήσουμε κινητά, ηλεκτρονικά ρολόγια και οτιδήποτε παράγει φως.
Οι στρατιώτες χρησιμοποιούσαν τις διόπτρες νυχτερινής όρασης για να οδηγούν στο απόλυτο σκοτάδι. Κάθε HUMVEE ήταν εξοπλισμένο με ένα πολυβόλο και πάνοπλους ισραηλινούς κομάντο.
Μέσα από ναρκοπέδια
Η διαδρομή έως το Ταλαντίν δεν ήταν εύκολη. Ο στρατός δεν χρησιμοποιεί τους ανοιχτούς δρόμους και όλες οι μετακινήσεις γίνονται από δρομάκια που ανοίχτηκαν στο πλαίσιο της χερσαίας επιχείρησης, ώστε να είναι δυσκολότερος ο εντοπισμός των οχημάτων.
Στην πορεία μας μέχρι το επόμενο προκαθορισμένο σημείο συνάντησης, περνάμε μέσα από ναρκοπέδια, κρατήρες από τους βομβαρδισμούς και κατεστραμμένα κτίρια, τα οποία, σύμφωνα με τους Ισραηλινούς, είχαν καταληφθεί εδώ και χρόνια από τη Χεζμπολάχ και λειτουργούσαν ως «βιτρίνα» για τις τρομοκρατικές δραστηριότητες της οργάνωσης.
Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, φτάνουμε σε έναν δρόμο γεμάτο άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα του στρατού. Ορισμένα από αυτά πραγματοποιούν ακόμη πυρά προς την κατεύθυνση του μετώπου, σε βάθος περίπου 500 μέτρων από τη θέση μας.
Εκρήξεις από το πυροβολικό και τα αεροπλάνα, που εξακολουθούν να επιχειρούν στην περιοχή, διακόπτουν την απόλυτη ησυχία. Περιμένουμε λίγη ώρα πίσω από έναν τοίχο, μέχρι να ολοκληρωθεί η ανταλλαγή πυρών ανάμεσα στον ισραηλινό στρατό και μια ομάδα της Χεζμπολάχ, που εντοπίστηκε κοντά στο σημείο.
Ο ένας πίσω από τον άλλο, κατεβαίνουμε από τα HUMVEE και χωρίς να χάσουμε χρόνο κινούμαστε προς ένα κτίριο. Μια κατοικία που είχε χτυπηθεί από άρμα και με το ζόρι στεκόταν όρθια. Εκεί γίνεται μία ακόμη ενημέρωση σχετικά με τους κινδύνους που θα βρούμε μπροστά μας.
«Στο τούνελ υπάρχουν ενεργά εκρηκτικά, χειροβομβίδες και νάρκες, να προσέχετε που πατάτε και μην δοκιμάσετε να ανοίξετε πόρτες», μας λέει ο επικεφαλής του τμήματος των ισραηλινών κομάντο.
Το μεγαλύτερο υπόγειο στρατηγείο
Κατεβαίνοντας από τη μικρή καταπακτή, «φυτεμένη» δίπλα σε μια ελιά, η ατμόσφαιρα γίνεται βαριά και υγρή. Η είσοδος του τούνελ είναι χτισμένη από σκυρόδεμα και κατεβαίνει απότομα για αρκετά μέτρα.
Μετά από αρκετές στροφές φτάνουμε στην πρώτη μεγάλη διακλάδωση όπου υπάρχουν τέσσερις διαδρομές και αρκετές πόρτες. Από αυτό το σημείο, το τούνελ φαίνεται να είναι λαξευμένο στην καρδιά του βουνού καθώς οι τοίχοι είναι πλέον πέτρινοι και σκαμμένοι βαθιά στα έγκατα της γης.
Οι στρατιώτες μας οδηγούν στην πρώτη αίθουσα, η οποία είναι γεμάτη όπλα. Τυφέκια εφόδου και ελεύθερου σκοπευτή, αντιαρματικά όπλα κορνέτ, πολυβόλα, νάρκες κατά οχημάτων και κατά προσωπικού, χειροβομβίδες, RPG και δεκάδες κιβώτια με σφαίρες και άλλα πυρομαχικά.
Τα περισσότερα έχουν ημερομηνία παραγωγής μετά το 2006 και πολλά από αυτά φαίνεται να έχουν κατασκευαστεί στο Ιράν.
Σε διπλανή αίθουσα, υπάρχουν εκατοντάδες κουτιά με κονσέρβες, νερά, χυμούς και ξηρά τροφή. Δίπλα τους, αλεξίσφαιρα και φόρμες παραλλαγής.
«Το τούνελ αυτό δεν είναι μια απλή σήραγγα, είναι το μεγαλύτερο στρατηγείο της Χεζμπολάχ στην περιοχή» μου λέει ο Ισραηλινός διοικητής, «ένα μέρος που μπορούσε κάποιος να μπει ως πολίτης και να βγει στρατιώτης με όλο τον εξοπλισμό, τους χάρτες και τις συντεταγμένες που θα χτυπήσει».
Ο στρατός είναι πεπεισμένος ότι το τούνελ αυτό θα λειτουργούσε ως κέντρο επιστράτευσης για την εισβολή που σχεδίαζε η Χεζμπολάχ στο Ισραήλ. «Μια 7η Οκτωβρίου στον βορρά», μου λέει.
Το δαιδαλώδες σύμπλεγμα έχει μήκος που αγγίζει τα δύο χιλιόμετρα και βάθος έως 40 μέτρα. Εννιά από τα δέκα φρεάτια που το συνδέουν με την επιφάνεια, οδηγούν μέσα σε σπίτια τα οποία είχε «απαλλοτριώσει» η Χεζμπολάχ.
Διέθετε σύστημα εξαερισμού, τηλεοράσεις, ασυρμάτους, κοιτώνες, ντους και πλυντήρια ρούχων. «Μπορούσε να φιλοξενήσει εκατοντάδες ανθρώπους για εβδομάδες χωρίς να χρειαστεί να βγουν στην επιφάνεια» λέει ο διοικητής του αερομεταφερόμενου τμήματος.
«Κόστισε εκατομμύρια δολάρια για να κατασκευαστεί. Σκεφτείτε πόσα νοσοκομεία ή σχολεία μπορούσαν να χτίσουν με αυτά τα χρήματα που έρχονται από το Ιράν ή άλλους έμμεσους ή άμεσους υποστηρικτές της Χεζμπολάχ» αναφέρει.
Στο τούνελ παραμείναμε σχεδόν τρεις ώρες και περίπου στις τρεις το πρωί, ακολουθώντας την ίδια δύσκολη και επικίνδυνη διαδρομή, επιστρέψαμε στην πόλη Κιριάτ Σμονά.
Λίγα 24ωρα αργότερα, ο ισραηλινός στρατός ανατίναξε την υπόγεια εγκατάσταση, χρησιμοποιώντας τόνους εκρηκτικών.
Από την έκρηξη, η οποία ήταν ορατή χιλιόμετρα μακριά, προκλήθηκε σεισμική δόνηση που ενεργοποίησε τον συναγερμό της Διοίκησης Εσωτερικού Μετώπου, τον ίδιο που χτυπάει για τις επιθέσεις με ρουκέτες, από τον βορρά μέχρι τα προάστια του Τελ Αβίβ.
