Ο Χάρης Μυλωνάς, Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου George Washington, μιλώντας στην «Κ», εκτιμά ότι με βάση τα έως τώρα αποτελέσματα και εάν ο Τραμπ εξασφαλίσει και τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων και του Ανώτατου Δικαστηρίου «δεν θα υπάρχουν προσχώματα στην εφαρμογή των πολιτικών του, ούτε ουσιαστικός έλεγχος».
«Αυτή τη στιγμή, οι Ρεπουμπλικάνοι διαθέτουν 246 εκλέκτορες, ενώ οι Δημοκρατικοί 216. Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα, φαίνεται πως ο πρώην πρόεδρος Τραμπ επικρατεί. Οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν ήδη εξασφαλίσει τον έλεγχο της Γερουσίας και φαίνεται πιθανό να αποκτήσουν και τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων. Μαζί με τον έλεγχο του Ανώτατου Δικαστηρίου δεν θα υπάρχουν προσχώματα στην εφαρμογή των πολιτικών του Τραμπ, ούτε ουσιαστικός έλεγχος», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Οπως επισημαίνει ο κ. Μυλωνάς, το Ρεπουμπλικανικό κόμμα κερδίζει μετά από 20 χρόνια ξανά την πλειοψηφία. «Έχει να κερδίσει τη λαϊκή ψήφο σε προεδρικές εκλογές από το 2004, όταν ο Τζορτζ Μπους επανεκλέχθηκε, νικώντας τον Τζον Κέρι. Από τότε, σε όλες τις προεδρικές εκλογές (2008, 2012, 2016, και 2020), οι Ρεπουμπλικανοί είτε έχασαν την πλειοψηφία είτε κέρδισαν την προεδρία μέσω του εκλεκτορικού συστήματος, όπως το 2016 με τον Ντόναλντ Τραμπ, παρά το ότι δεν είχαν την πλειοψηφία της λαϊκής ψήφου», τονίζει.
«Φαίνεται ότι η ακρίβεια, η αίσθηση μειωμένης κοινωνικής κινητικότητας, η κατάσταση στα σύνορα, η χαμηλή δημοτικότητα του Μπαιντεν-τον οποίο η Κάμαλα Χάρις δεν αποποιήθηκε, και ο πόλεμος στη Γάζα, επικράτησαν στο μυαλό των ψηφοφόρων.
Οι περισσότεροι Αμερικανοί ψήφισαν με γνώμονα την οικονομία, και συγκεκριμένα την ακρίβεια. Οι Λατινο-Αμερικανοί δεν στήριξαν το Δημοκρατικό κόμμα στον ίδιο βαθμό όπως όταν ήταν υποψήφιος ο Μπάιντεν, ενώ η στήριξη από τις γυναίκες δεν αποδείχθηκε επαρκής για να εξισορροπήσει τις άλλες ομάδες που στήριξαν δυσανάλογα τον Τραμπ είτε μοιράστηκαν εξίσου ανάμεσα στα δύο κόμματα. Επισης ο Μπαιντεν το 2020 πήγε καλύτερα στις αγροτικές περιοχές απ’οτι η Κάμαλα Χάρις», εξηγεί.
«Μένει να δούμε τις επιλογές ατόμων που θα στελεχώσουν τη νέα διοίκηση των ΗΠΑ, και σε ποιο βαθμό το ομοσπονδιακό σύστημα και ειδικά οι Κυβερνήτες μπορούν να μετριάσουν τη διαγραφόμενη παντοδυναμία του Τραμπ», καταλήγει στον σχολιασμό του.
