Ακόμη και οι στενοί συνεργάτες του τον χαρακτηρίζουν απρόβλεπτο. Θεωρούν μάλιστα πλεονέκτημα για τα συμφέροντα των ΗΠΑ τη δυσκολία των συνομιλητών του να «διαβάζουν» τις αληθινές προθέσεις του. Τούτου λεχθέντος, υπάρχουν κάποιες σταθερές οι οποίες με βεβαιότητα θα ορίσουν το στυλ διακυβέρνησης του νέου πλανητάρχη.
Ο Ντόναλντ Τραμπ τάσσεται αναφανδόν υπέρ μιας εξαιρετικά συγκεντρωτικής, εξατομικευμένης προσέγγισης στη χάραξη πολιτικής. Είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο δεν θα πρέπει να εκπλήξουν οι όποιες ασυντόνιστες, δραματικές αλλαγές πολιτικής σε πραγματικό χρόνο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα επιχειρήσει να αποκόψει την ομοσπονδιακή γραφειοκρατία από την αληθινή δράση, όπως ήδη μαρτυρούν οι προσωπικές διαμάχες του με επαγγελματίες της αμερικανικής διοίκησης που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της – τόσο στις εσωτερικές όσο και στις εξωτερικές υποθέσεις. Στον βαθμό που θα λάβουν οδηγίες οι οποίες θα έρθουν σε σύγκρουση με το «DNA» του αμερικανικού κατεστημένου, το πιθανότερο είναι ότι θα ακολουθήσει ένας κύκλος εκροής ανθρώπινου δυναμικού που σήμερα εδρεύει στους μηχανισμούς της Ουάσιγκτον.
Περικοπές φόρων
Στην οικονομία, βέβαιη θα πρέπει να θεωρείται η μετουσίωση βασικών θέσεων αρχής του Ντόναλντ Τραμπ, όπως οι περικοπές φόρων ειδικά για τις επιχειρήσεις και τα υψηλά εισοδήματα – άσχετα από τις δυνητικές επιπτώσεις στη δημοσιονομική βιωσιμότητα των ΗΠΑ. Ο αμερικανικός προστατευτισμός στο εμπόριο κατά τη δεύτερη θητεία Τραμπ θα είναι δεδομένος, σε αντίθεση με την τελική μορφή που θα λάβει η εξειδίκευση των μέτρων.
Στο μεταξύ, αίσθηση θα προκαλέσει αν ο ίδιος δεν επιβάλει τις προσωπικές πεποιθήσεις του στα κοινωνικά θέματα και στα ζητήματα ισότητας, αναιρώντας την προοδευτική κατεύθυνση του προκατόχου του – είχε τόσο κεντρική θέση στην προεκλογική καμπάνια του, ώστε να είναι στην πράξη δεσμευμένος να αντιταχθεί σε αυτήν.
Απολύτως πειστική είναι φυσικά η καχυποψία του για τον κόσμο έξω από τα αμερικανικά σύνορα, εξ ου και δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι δεν θα ακολουθήσει πολιτικές απομονωτισμού – ανεξάρτητα από το περιεχόμενο που θα τους προσδώσει. Η αμερικανική αρωγή στην Ουκρανία βρίσκεται σε πρώτο πλάνο και η σχέση των ΗΠΑ με το ΝΑΤΟ συνιστά το ερώτημα του… ενός εκατομμυρίου δολαρίων.
Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την άνεση που θα διέπει τη συναναστροφή του με αυταρχικούς ηγέτες ανά τον κόσμο, γεγονός που σηματοδοτεί τη μείζονα στροφή της αμερικανικής πολιτικής, η οποία μέχρι σήμερα ήταν ταυτισμένη με την υποστήριξη των φιλελεύθερων δημοκρατιών και την τιθάσευση των απολυταρχικών καθεστώτων.
Από την άλλη, ωστόσο, η «συναλλακτική» του προσέγγιση, ακόμη και στα θέματα που αφορούν την πολιτική ασφάλειας των ΗΠΑ, ξετυλίγει σενάρια προς όλες τις κατευθύνσεις ανάλογα με τη συγκυρία και την περίπτωση – ανεξάρτητα από τους μακροπρόθεσμους στόχους της στρατηγικής του.
Στο μεταξύ, με εξαίρεση στενούς πολιτικούς συμμάχους του, όπως ο Ελον Μασκ, δεν αναμένεται να πλαισιωθεί από προσωπικότητες υψηλού κύρους – έχει ήδη κάνει σαφή την πρόθεση να εξαλείψει δυνητικά εμπόδια στην άσκηση της εξουσίας. Και στον βαθμό που θα υπάρξουν στιβαρές προσωπικότητες στο υπουργικό του συμβούλιο, το πιθανότερο είναι να απομακρυνθούν εάν κρίνει ότι αμφισβητούν τις πρωτοβουλίες του. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους οι επικριτές του πραγματικά ανησυχούν ως προς τις συνέπειες της δεύτερης θητείας του.
Στον αντίποδα, βασική πηγή προβληματισμού για τον Τραμπ θα είναι το Κογκρέσο, το οποίο παραδοσιακά δημιουργεί χώρο για ελιγμούς προσωπικοτήτων που επιθυμούν να τοποθετηθούν πολιτικά στην επόμενη ημέρα – μένει να αποδειχθούν το εύρος και το βάθος των προκλήσεων που θα εγείρουν για τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ.
