ΡΩΜΗ. Ο 16χρονος Ρικάρντο Κόρντι, ο μικρότερος γιος μιας εκ των ισχυρότερων οικογενειών του οργανωμένου εγκλήματος στην Ιταλία, έγινε ένας από τους πρώτους είκοσι γόνους μαφιόζικων φατριών, που καταδικάσθηκαν σε διοικητικό εκτοπισμό.
Η τολμηρή αυτή πρωτοβουλία, που έστειλε στην εξορία το σημαντικότερο κεφάλαιο κάθε μαφιόζικης οικογένειας, τους γιους τους, αποτελεί επινόηση του δικαστή Ρομπέρτο Ντιμπέλα.
Η απόφαση Ντιμπέλα
Την απόφαση αυτή εξέδωσε ο Ντιμπέλα το 2012, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τον 16χρονο τότε Ρικάρντο σε δικαστήριο του Ρέτζιο Καλάμπρια. Ο εισαγγελέας δεν είχε πετύχει να καταδικάσει τον ανήλικο Ρικάρντο για κλοπή αυτοκινήτου και φθορά ξένης περιουσίας, καθώς ουδείς μάρτυρας θα τολμούσε ποτέ να καταθέσει εναντίον μέλους της πανίσχυρης μαφιόζικης οικογένειας.
Ο δικαστής βασίστηκε, όμως, σε έκθεση ψυχολόγου, που είχε εξετάσει τον 16χρονο. Στην έκθεση, ο ψυχαναλυτής ανέφερε ότι είχε διαπιστώσει πως ο Ρικάρντο εξέφραζε τη φιλοδοξία να εγκαταλείψει τη γενέτειρά του, αλλά και τη ζωή της μαφίας.
Αξιοποιώντας ελάχιστα γνωστό εδάφιο της νομοθεσίας ανηλίκων της Ιταλίας, ο Ντιμπέλα διέταξε τον εκτοπισμό του νεαρού και την απομάκρυνσή του από τα μέλη της οικογένειας. Ο δικαστής, αιτιολογώντας την απόφασή του, υπήρξε ιδιαίτερα σκληρός με τη μητέρα του 16χρονου. «Δεν είστε ικανή να αναθρέψετε τον γιο σας. Η οικογένειά σας ανήκει στην Ντραγκέτα (τη μαφία της Σικελίας). Θέλω πάση θυσία ο Ρικάρντο να αποφύγει τη μοίρα των αδελφών του στη φυλακή ή του συζύγου σας, στο νεκροταφείο», είπε στην αγόρευσή του ο Ντιμπέλα.
Το επόμενο εμπόδιο του δικαστή υπήρξε η επίμονη άρνηση των κοινωνικών υπηρεσιών να στείλουν κοινωνικό λειτουργό στην οικία των Κόρντι, για να συνοδεύσει τον Ρικάρντο στον τόπο εξορίας του, καθώς ουδείς δημοτικός υπάλληλος τολμούσε να δυσαρεστήσει την πανίσχυρη οικογένεια.
Σε ξενώνα «δραπετών»
Τον Ρικάρντο συνόδεψε τελικά ισχυρή αστυνομική δύναμη στο ήσυχο χωριουδάκι Ροκαλουμέρα, στην αντίπερα όχθη των Στενών της Μεσσίνας. Ο Ρικάρντο μετακόμισε σε σπίτι της περιοχής, που είχε μετατραπεί σε ξενώνα «δραπετών» από τη μαφία.
Οι κανόνες στον ξενώνα ήταν αυστηροί και θύμιζαν στρατό, με υποχρεωτικές εργασίες και κοινούς κοιτώνες. Δύο μήνες αργότερα, ο Ρικάρντο μεταφέρθηκε σε κοινή κατοικία, με τρεις ακόμη νέους, στην πόλη της Μεσσίνας. Εκεί, συναντήθηκε με τον Μαριάνο Νικότρα, ιδιοκτήτη κατασκευαστικής εταιρείας, που του διηγήθηκε τον προσωπικό του αγώνα κατά της μαφίας.
Ο Νικότρα υπέστη εκστρατεία εκφοβισμού, λόγω της άρνησής του να πληρώσει προστασία στα τοπικά αφεντικά της μαφίας. Το αυτοκίνητό του πυρπολήθηκε και η κόρη του εξοστρακίστηκε από τις συμμαθήτριές της στο σχολείο. Η φιλία μεταξύ του Ρικάρντο και του Νικότρα επέτρεψε στον νεαρό να συνειδητοποιήσει το πλήγμα που καταφέρνει η μαφία στις τοπικές κοινωνίες.
Εχει άλλα σχέδια
Τον Φεβρουάριο του 2014, η ποινή εκτοπισμού του Ρικάρντο έληξε. Η επιστροφή του στην Καλαβρία έδωσε αφορμή για μεγάλη οικογενειακή γιορτή. Ο νεαρός, όμως, είχε αλλάξει. Αντί για εικόνες βίας, ο Ρικάρντο μιλάει πια για σταδιοδρομία στον χώρο της ανδρικής μόδας, κάτι που πάντα τον ενδιέφερε στα κρυφά.
Τη νέα εικόνα του γιου της εξαίρει και η μητέρα του. «Θέλω ο Ρικάρντο να βρει δουλειά. Ισως στη Ρώμη. Ισως πάω κι εγώ μαζί του», έλεγε η ενθουσιασμένη μητέρα.
