Το Ιράν και η Δύση δεν θα μπορούσαν να καταλήξουν σε αυτό το πλαίσιο συμφωνίας χωρίς την υποστήριξη του ανώτατου θρησκευτικού ηγέτη, αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, ο οποίος έβαλε κατά μέρος τη δυσπιστία του προς τις ΗΠΑ και προτίμησε να ακολουθήσει την οδό του πραγματισμού. Ο Ιρανός πρόεδρος Χασάν Ρουχανί, μετριοπαθής ηγέτης που εξελέγη το 2013, ηγήθηκε των προσπαθειών ομαλοποίησης των σχέσεών του με τον έξω κόσμο. Υπό το ιρανικό πολιτικό σύστημα όμως, ο Χαμενεΐ κατέχει το ανώτατο αξίωμα στη χώρα. Παρά τις δημόσιες εκτιμήσεις του ότι οι διαπραγματεύσεις θα αποτύχουν, ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης παρείχε την απαραίτητη πολιτική κάλυψη στον Ρουχανί σε βάρος των πανίσχυρων εγχώριων συμφερόντων. Ο Χαμενεΐ έγινε θρησκευτικός ηγέτης το 1989, μετά τον θάνατο του Χομεϊνί που ήταν επικεφαλής της επανάστασης κατά του σάχη, 10 χρόνια νωρίτερα. Αν και δεν έχει το χάρισμα του Χομεϊνί, ο Χαμενεΐ κατάφερε τα τελευταία 25 έτη να εξισορροπεί αντίρροπα συμφέροντα. Επιτρέποντας την προχθεσινή συμφωνία, κάνει ένα βήμα ανάλογο με του προκατόχου του, ο οποίος το 1988 είχε συναινέσει στη σύναψη εκεχειρίας με το Ιράκ μετά τον 8ετή πόλεμο. Οπως είχε πει τότε ο Χομεϊνί, ήταν σαν να πίνει ένα ποτήρι δηλητήριο.
Αν και η ρητορική του συνέχισε να είναι σκληροπυρηνική και έντονα αντιαμερικανική, όταν εξελέγη ο Ρουχανί ευλόγησε τις διαπραγματεύσεις. Δεν αποκλείεται να θεωρεί πλέον ότι η ενσωμάτωση στο διεθνές γίγνεσθαι είναι η καλύτερη εναλλακτική για το Ιράν, καθώς αυξάνονται οι πιέσεις σε βάρος της Τεχεράνης μέσω των κυρώσεων, που έχουν διαλύσει την οικονομία της χώρας. Διπλωμάτες εικάζουν ότι ο Χαμενεΐ και άλλες συντηρητικές προσωπικότητες αποφάσισαν να συμβαδίσουν με τον Ρουχανί λόγω της ισχυρής εντολής που έλαβε το 2013 ο τελευταίος, εξαιτίας της λαϊκής δυσαρέσκειας για τη μακροχρόνια κακοδιαχείριση των οικονομικών στο Ιράν. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή μεταστροφή, με δεδομένο ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του αντιμετώπιζε με απέχθεια τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της, τις «επηρμένες δυνάμεις», όπως συνήθιζε να λέει.
