ΠΑΡΙΣΙ. Η πλήρης ανατροπή των συσχετισμών στο γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα επισφραγίστηκε την Κυριακή με την εκλογή του αριστερού «αντάρτη» Μπενουά Αμόν ως υποψηφίου του κόμματος για τις προεδρικές εκλογές του Απριλίου. Εκτός απροόπτου, η εξέλιξη αυτή εκτιμάται ότι πριμοδοτεί την προεδρική υποψηφιότητα του πρώην υπουργού Οικονομίας Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος κατέρχεται υποψήφιος εκτός των κομματικών μηχανισμών και απευθύνεται στον κεντρώο χώρο.
Ο Αμόν επικράτησε του πρώην πρωθυπουργού Μανουέλ Βαλς, αποσπώντας 58% στον δεύτερο γύρο της εσωκομματικής αναμέτρησης, στον οποίο καταγράφηκε αυξημένη προσέλευση, με συνολικά 2 εκατομμύρια ψηφοφόρους. Αν είχε επικρατήσει ο Μανουέλ Βαλς, οι κεντρώες ψήφοι στις προεδρικές εκλογές θα μοιράζονταν ανάμεσα στον πρώην πρωθυπουργό και στον Μακρόν, αφήνοντας, πιθανότατα, και τους δύο εκτός δεύτερου γύρου. Αντιθέτως, τώρα ο κατακερματισμός θίγει το αριστερό άκρο του πολιτικού σκηνικού, καθώς ο Αμόν χρησιμοποιεί παρόμοια ρητορική με αυτήν του σχηματισμού «Ανυπότακτη Γαλλία» του Ζαν-Λικ Μελανσόν.
Αρνηση Μελανσόν
Ο Μελανσόν επανέλαβε την άρνησή του να συμπράξει με τον Αμόν, αλλά καλωσόρισε τη νίκη ενός υποψηφίου που «μιλάει όπως εμείς» ως «κατοχύρωση ιδεολογικής ηγεμονίας». «Το αποτέλεσμα αυτό δεν έχει προηγούμενο σε προκριματικές εκλογές», είπε ο Μελανσόν. «Εξ αυτού συνάγουμε ότι πρόκειται για ισχυρή τάση της πολιτικής ζωής. Στην πολιτική διαμάχη, είναι σημαντικό να διαδίδεται η ρητορική μας. Το γεγονός ότι ο υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος προτίμησε τη δική μας ρητορική από τη ρητορική της ίδιας του της κυβέρνησης είναι ένα γεγονός που θα αποδώσει καρπούς την κατάλληλη στιγμή».
«Οχι από το πουθενά»
Η ιστοσελίδα Mediapart, σε ανάλυση με τίτλο «Μπενουά Αμόν, 25 χρόνια υπομονετικής κατάκτησης», επισημαίνει ότι «αυτή η νίκη δεν ήρθε από το πουθενά. Είναι η απόληξη της υπομονετικής οικοδόμησης ενός ρεύματος με αποτελεσματικό μηχανισμό, αλλά και της θεωρητικής και ιδεολογικής ανανέωσης του γαλλικού σοσιαλισμού – ή των υπολειμμάτων του», σημείωσε. Η πρόταση-σημαία του Αμόν είναι η παροχή εγγυημένου εισοδήματος 750 ευρώ σε όλους τους ενήλικες, θεωρώντας δεδομένη την προϊούσα άνοδο της ανεργίας λόγω της επέκτασης της αυτοματοποίησης. Ο Αμόν υπολόγισε το κόστος του μέτρου στα 300 δισ. ευρώ, τα οποία, σύμφωνα με την πρότασή του, θα καλυφθούν, μεταξύ άλλων, από τη «φορολόγηση των ρομπότ», δηλαδή την επιβολή φορολογίας στην αυτοματοποίηση.
Ο Αμόν είχε παραιτηθεί από την κυβέρνηση του Φρανσουά Ολάντ το 2014, μαζί με τον Αρνό Μοντεμπούρ, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις σοσιαλφιλελεύθερες κυβερνητικές πολιτικές, ενώ τον τελευταίο χρόνο έδωσε μάχη κατά του «νόμου Μακρόν» για την ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας. Η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο ανδρών θα μετατεθεί τώρα στο πεδίο των προεδρικών εκλογών.
Είναι πολύ νωρίς για να εκτιμηθεί η δυναμική της υποψηφιότητας Αμόν. Δημοσκόπηση για λογαριασμό της εφημερίδας Figaro που έγινε προτού ο Αμόν κατακτήσει το χρίσμα τον τοποθετεί στο 15% των ψήφων, αντί 21% του Μακρόν και 22% του κεντροδεξιού υποψηφίου Φρανσουά Φιγιόν. Σε αυτήν τη δημοσκόπηση, όπως και στις περισσότερες άλλες, πρώτη στον πρώτο γύρο με 25% αναδεικνύεται η Μαρίν Λεπέν του Εθνικού Μετώπου. Πέμπτος, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση αυτή, με 10%, έρχεται ο Μελανσόν.
Ο παράγων «Φιγιόν»
«Τρεις μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές, η διαφορά ανάμεσα στον Μακρόν και τον Φιγιόν είναι ελάχιστη», είπε ο διευθυντής της εταιρείας Kantar Public, που διενήργησε τη μέτρηση. «Στο ιδιαίτερο περιβάλλον των αποκαλύψεων για τις αργομισθίες (της συζύγου του Φρανσουά Φιγιόν), η παρουσία του Φιγιόν στον δεύτερο γύρο δεν είναι πλέον εγγυημένη». Οταν ο Φρανσουά Φιγιόν απέσπασε το χρίσμα του συντηρητικού κόμματος LR (Les Republicains), οι σχολιαστές είχαν σπεύσει να τον χρίσουν επόμενο πρόεδρο της Γαλλίας, καθώς δεν υπήρχε υποψήφιος που να φαινόταν ικανός να αμφισβητήσει τη δεύτερη θέση του. Οι αναλυτές θεωρούν δεδομένο ότι όποιος κατακτήσει τη δεύτερη θέση και περάσει στην απευθείας αναμέτρηση με τη Μαρίν Λεπέν στις 7 Μαΐου θα εκλεγεί πρόεδρος, δεδομένης της ευρύτατης απέχθειας προς την υποψήφια της «αναβαπτισμένης Ακροδεξιάς» και της συμπαράταξης με τον αντίπαλό της, όποιος κι αν είναι.
